دام گستری در محیط مجازی

به موازات افزایش کاربری اینترنت همواره شاهد افزایش در میزان جرایم سایبری نیز بوده ایم. از آنجایی که مرتکبین این جرایم هم از ظرفیت جنایی بالایی برخوردار بوده و هم قابلیت انطباق بالایی با جامعه دارند و از طرف دیگر برخلاف سایر جرایم، ارتکاب جرم در محیط مجازی ملموس نبوده و همچنین جنبه ی بین المللی داشتن اینگونه جرایم منجر به این امر گردیده است که مامورین و ظابطین دادگستری در کشف اینگونه جرایم با مشکلات عدیده ای برخورد کنند. از همین رو به روش هایی روی می آورند که مشروعیت و عدم مشروعیت آنها محل بحث می باشد. از جمله این روش ها دام گستری می باشد که علی رغم عدم شناخته شدن آن در محافل دانشگاهی و قانونی به وفور توسط مامورین در کشف جرم به کار گرفته می شود. حال سوال قابل طرح این است که آیا مامورین و ضابطین مجاز به بکارگیری دام گستری در کشف جرایم سایبری می باشند؟ در صورت بکارگیری دام گستری توسط مامورین برای دستگیری یا کشف جرم یا تحریک به جرم متهمین، آیا چنین متهمینی دست آویزی برای تبرئه یا برخورداری از تخفیف مجازات دارند؟ در این مقاله پس از بیان کلیاتی در باب موضوع مورد نظر به بررسی مفهوم دام گستری پرداخته و پس از آن به طور خاص دام گستری در محیط مجازی را مورد مداقه قرار داده ایم. در آخر هم مشروعیت و عدم مشروعیت دام گستری را با توجه به قوانین موجود مورد تحلیل قرار داده ایم.

کلیدواژه ها:

محیط مجازی ، دام گستری ، تحریک به جرم ، اغفال و فریب