اگروتوریسم راهکاری در جهت توسعه پایدار اشتغال استان خراسان جنوبی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 351

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NOPEA01_069

تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1397

چکیده مقاله:

بنا به آمار سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) در سال 2016 درآمد حاصله از بخش توریسم در دنیا معادل یک میلیارد وپانصد میلیون دلار است. بر این اساس امروزه از گردشگری به عنوان یکی از تجارتهای خوش آتیه دنیا نام برده می شود. در کشورما هم در چند سال اخیر و در راستای کاهش وابستگی به پول نفت؛ از گردشگری به عنوان بستری مناسبی برای توسعه پایدار وسرمایه گذاری یاد شده است. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای در پی شناختبسترهای مناسب توسعه اگروتوریسم در استان خراسان جنوبی است. نتایج نشان می دهد که استان خراسان جنوبی با تولید نمودنمحصولات کشاورزی استراتژیک و صادراتی از یک سو و محیط بکر طبیعی و فرهنگی از سوی دیگر می تواند یکی از کانونهایجذب گردشگر به ویژه در حوزه اگروتوریسم در ایران باشد. فراتر از تولید محصولات کشاورزی و فروش مستقیم محصولات، استفادهدر برداشت محصول از گردشگران، انتخاب و چیدن میوه توسط خودگردشگران، تبلیغات شفاهی و توسعه برند گردشگری استان،اقامت شبانه، حفظ بافت سنتی و تاریخی از طریق طراحی ویلاهایی با اسلوب معماری روستایی، امکان تامین هزینه ساختویلاهای کشاورزی برای توریست ها با سرمایه های اندک روستاییان و هزینه کمتر کمپ ها و محل های استقرار توریست در روستاهادر مقایسه با توریسم شهرها، برگزاری جشنواره ها، ایجاد اقامتگاههای بوم گردی و خانه های اکولوژیک، فروش صنایع دستی وحفظ آداب و رسوم محلی و بومی استان از مزایای توسعه اگروتوریسم در استان به شمار می آیند. از این رو حفظ و توسعهاقامتگاه های بوم گردی در استان، تبلیغات در فضاهای مجازی و واقعی برای گردشگری، ایجاد برند گردشگری کشاورزی استان وتوسعه زیرساخت ها در راستای توسعه گردشگری کشاورزی در استان پیشنهاد می شود.

نویسندگان

محمد اسکندری ثانی

عضو هیات علمی دانشگاه بیرجند