تاثیر کاربرد تنظیم کننده های سیلیسیم و مخمر بر جذب عنصر آرسنیک و برخی پارامترهای رشد در گیاه سیب زمینی (.Solanum tuberosum L)

آزمایش حاضر به منظور بررسی تاثیر هورمون های رشد (سیلیس و مخمر) بر عملکرد و تجمع آرسنیک در غده هایسیب زمینی به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه ی آزمایشی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنرکرمان انجام شد. تیمارها شامل ارسنیک با غلظت 75 میلیگرم در کیلوگرم به همراه محلول پاشی مخمر 5 درصد وهورمون سیلیس با غلظت 0/001 پی پی ام و شاهد (عدم کاربرد آرسنیک و سیلیس و مخمر) بودند. ارسنیک به صورت محلول به گلدانهایی با 4 کیلوگرم خاک اضافه شد و محلول پاشی هورمون ها نیز به صورت اسپری برگی در مرحله 3 تا 5 برگی انجام گردید. مقدار کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و کاروتنویید در طول دوره رشد و غلظت ارسنیک بعداز برداشت غده ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان تجمع غلظت آرسنیک در قسمت پوست نسبت به گوشت سیبزمینی افزایش معنی داری در سطح یک درصد داشت. هورمون های رشد تجمع آرسنیک را به طور معنی داری کاهشدادند. به طوریکه اعمال هورمون سیلیس مقدار غلظت آرسنیک را 23/62 درصد و مخمر 94/15 درصد کاهش دادند. همچنین آرسنیک باعث کاهش معنی دار کلروفیل b و کلروفیل کل در گیاه شد به طوری که به ترتیب 29/79 و 37/74 درصد کاهش داد. کاربرد تنظیم کننده های سیلیس و مخمر باعث افزایش معنی دار کلروفیل a، کاراتنویید و کلروفیل کل در گیاه شدند. به طوری که سیلیس و مخمر ،کلروفیل a را به ترتیب 47/70 و 56/85 درصد، کاروتنویید را 45/54 و 60/60 درصد و میزان کلروفیل کل را 51/59 و 57/12 درصد نسبت به تیمار آرسنیک افزایش دادند.

کلیدواژه ها:

آرسنیک ، سیب زمینی ، سیلیس ، مخمر