کیفیت میکروبی آب شرب روستایی کشور (تنگناها، تهدیدها و فرصت ها)

در نیمه نخست سال 1385 تعداد آزمایشگاه های روستایی کشور با رشدی معادل 58/5 درصد از 82 واحد در سال 1382 به 130 واحد رسید و میانگین کشوری شاخص های کیفیت میکروبی آب شرب روستایی در مقایسه سال های 1383 و نیمه نخست سال 1385 در بخش کلر باقی مانده از 82 به 92/28 درصد و فقدان باکتری شاخص E.coli از 86 به 91/81 درصد فزونی یافت. با درج آزمون کدورت در سر فصل شاخص های میکروبی و الزام به انجام آن، شاخص مطلوبیت کدورت از دیدگاه بهداشت (1> واحد NTU) به 73/05 و از نظر مقبولیت عمومی و استاندارد (5> واحد NTU) به 95/47 درصد رسید. به رغم این دستاوردها، نقیصه های متعددی از جمله عدم کفایت نمونه برداری و تاخیر در انجام و گزارش آزمون ها، قضاوت متقن پیرامون شاخص های کیفیت میکروبی آب شرب روستایی را با تردید مواجه می سازد. عدم باور و جدیت مدیران و کارشناسان استانی، عدم پیش بینی فعالیت های بهره برداری در بودجه سنواتی شرکت ها، فقدان مستندهای اجرایی متناسب با شرایط روستایی و نیازهای کارکنان در صف در یک سو و از دیگر سو پراکندگی وگستردگی روستاها و فقدان نظارت مورد انتظار ناشی از فقدان یا کمبود نیروی انسانی متخصص و احساس کهتری آن، فرسودگی تاسیسات و عدم نگهداری و راهبری صحیح آن همراه با ضعف در ثبت و گزارش فعالیت ها از جمله نقیصه های پیش رو است که برای جبران آن تمهیداتی همچون پی ریزی ستاد ملی کمیته تخصصی بهداشت آب روستایی متشکل از منتخبین استانی و برنامه ریزی برای توسعه ایستگاه های کلرزنی و آزمایشگاه های ثابت، پی ریزی سرفصل نوین آزمایشگاه های سیار، تلاش برای اعمال انضباط در پردازش، تحلیل و بازخورد اطلاعات، توانمند ساختن کارکنان در صف، تدوین و ترجمه مستندهای مدیریتی و فنی موردنیاز، کنترل های هوشمندانه ستادی و … پیش بینی و در دست اجرا است.

کلیدواژه ها:

روستا ، آب آشامیدنی ، کیفیت میکروبی