تغییرات تراکم جمعیتی و نظام کاربری زمین در بافت های فرسوده نمونه مطالعه: قلعه آبکوه مشهد

در این مقاله شاخص های تاثیرگذار بر تغییرات کاربری اراضی محله آبکوه به عنوان یکی از بافت های فرسوده کلانشهر مشهد و تاثیر این تغییرات بر تراکم جمعیتی محدوده مورد بررسی گرفته است. عدم توجه به رابطه نظام کاربری اراضی و تراکم جمعیتی در نوسازی بافت های فرسوده، سبب ایجاد مسایلی چون توسعه های بی برنامه، نفوذ کاربری های ناهمگون و کاهش سرانه های خدماتی در این گونه بافت ها شده است. بدین منظور با استفاده از روش رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS به بررسی ارتباط بین متغیرهای استخراج شده ی موثر در تغییر کاربری زمین و تراکم جمعیتی پرداخته و سهم هر یک از متغیرهای مستقل را در تبیین متغیر تراکم جمعیتی به عنوان متغیر وابسته مشخص نموده و پهنه های مستعد تغییر کاربری اراضی با استفاده از نرم افزار GIS در بافت فرسوده آبکوه که به سبب نوسازی، ظرفیت لازم را برای افزایش تراکم جمعیتی داراست مشخص شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که درصد کاربری های تجاری خدماتی و قیمت هر مترمربع آنها با تغییرات تراکم جمعیتی ارتباط مستقیم و معناداری دارد و نشان دهنده این است که توسعه آتی بافت فرسوده آبکوه و تغییرات کاربری زمین متاثر از عوامل اقتصادی بوده و فاقد برنامه ریزی هدفمند می باشد. در نهایت به ارایه راهکارها و سیاست های اجرایی به منظور حذف یا تقلیل اثرات منفی تغییرات ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

تراکم جمعیتی ، تغییر کاربری اراضی ، رگرسیون خطی ، قلعه آبکوه مشهد