ساختارهای پیشنهادی توسعه مجدد اراضی قهوه ای شهری (مطالعه موردی: سیلوی گندم شیراز)

رشد شتابان شهرنشینی و افزایش مهاجرت به شهرهای بزرگ، بسیاری از صنایع و تجهیزات خارج از شهر را در محدوده شهرها قرار داده است. این صنایع به دلیل ایجاد آلودگی های زیست محیطی و ناسازگاری های شهری و اجتماعی در شهرهای امروزی، از سوی مسیولین ذی ربط ملزم به ترک محیط های درون شهری شدند. در نتیجه اراضی خالی و بلا استفاده این صنایع در داخل شهر باقی ماندند. این نوع اراضی تحت عنوان زمینه ای قهوه ای شناخته شده و شامل زمین های خالی، بلا استفاده و آلوده صنایع، کارخانجات، سیلوها، کشتارگاه ها و سایر کاربری های صنعتی و نظامی می باشد. در سال های اخیر استفاده مجدد از این اراضی جهت احیای وضعیت عملکردی و رفع کمبودهای خدماتی مورد توجه قرار گرفته است. سیلوها از جمله زمین های قهوه ای هستند که آلایندگی های کم و سازه های مستحکم و پا برجایی را از خود به جا گذاشته و در نتیجه پتاسیل های مناسبی را جهت توسعه مجدد دارند. این مقاله در صدد است که با معرفی انواع اراضی شهری، به شناسایی اراضی قهوه ای پرداخته و نقش آنها را در توسعه پایدار شهری به وسیله ابزار کتابخانه ای و با روش توصیفی- تحلیلی، تبیین کند. سپس با استفاده از ابزار کتابخانه ای و روش تکوینی و موردی به بررسی مصادیق جهانی بازسازی سیلوها پرداخته و با معرفی سیلوی گندم شیراز به ارایه راهکار های طراحی پیشنهادی این سیلوها می پردازد. سپس ساختار پیشنهادی طراحی این نوع سایت های قهوه ای در فرآیند توسعه مجدد را در پنج دسته کاربری، نوع مداخله، روش طراحی، افزودن یا کاستن عناصر و مصالح در قالب دیاگرام ارایه می کند.

کلیدواژه ها:

اراضی قهوه ای ، توسعه مجدد شهری ، توسعه پایدار ، توسعه مجدد سیلو ، سیلوی گندم شیراز