تاثیر تاغکاری با گونه Haloxylon persicum بر میزان شوری خاک (مطالعه موردی، منطقه سجزی اصفهان)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 368

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NRCCONF01_202

تاریخ نمایه سازی: 6 مهر 1397

چکیده مقاله:

اصلاح مناطق بیابانی به وسیله کاشت درختان بومی از جمله گونه تاغ (Haloxylon) از اولویت های مهم تحقیقاتی در کشوراست. تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر کاشت تاغ بر روی مقدار شوری خاک در منطقه سجزی به عنوان یکی از 16 کانونبحرانی بیابانزایی در استان اصفهان بنا نهاده شده است. در این راستا، نمونه برداری از خاک در دو عمق سطحی (صفر تا 30سانتیمتری) و عمقی (30 تا 60 سانتیمتری) در دو محدوده تاغکاری شده و شاهد انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری داده بااستفاده از تجزیه واریانس دو طرفه در قالب مدل عمومی خطی (GLM) انجام شد. نتایج نشان داد که کاشت تاغ موجبافزایش معنی دار مقدار شوری خاک شده است، در حالی که بین مقدار شوری در عمق اول و دوم در منطقه شاهد اختلافیوجود نداشت ولی در منطقه تحت تیمار تاغکاری اختلاف معنیدار بود. نتایج این تحقیق نشان داد که هرچند تاغکاری موجبتثبیت خاک و مانع فرسایش بادی می گردد، موجبت افزایش شوری خاک نیز میگردد. بنابراین لزوم استفاده از روشهایی کهمانع برگشت بقایایی گیاهی تاغ به خاک می شود، راهکاری مناسب در راستای مقابله با فرآیند افزایش شوری خاک است.

نویسندگان

فاطمه مرتضایی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد

اسماعیل اسدی بروجنی

دانشیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد

مهدی پژوهش

استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد