بررسی آزمایشگاهی حذف رسوبات آسفالتین از سنگ مخزن کربناته توسط حلال های شیمیایی

در این مطالعه پس از تعیین نقطه شروع رسوبگذاری آسفالتین بوسیله ویسکومتر، %21 حجمی نرمال هپتان و %79 حجمی نفت خام به میزان 20 PV درون 3 مغزه کربناته با نفوذپذیری در حدود 9 میلی دارسی تزریق می گردد. پس از رسوب آسفالتین در محیط متخلخل، حلال های تتراهیدروفوران، کلروفرم و دی کلرومتان به میزان 4 برابر حجم خلل و فرج به درون مغزه ها تزریق گردید تا میزان بهبود نفوذپذیری بررسی گردد. تتراهیدروفوران سبب بهبود نفوذپذیری به میزان %70 می گردد. حلالهای کلروفرم و دی کلرومتان به ترتیب %41 و %60 نفوذپذیری را احیاء می نمایند. نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی (1SEM) و mapping مغزه ها پس از تزریق حلال ها نشان می دهد، تتراهیدروفوران توانسته به خوبی نفوذپذیری را بهبود ببخشد اما در مناطقی هنوز عناصری از نیتروژن و سولفور برجای مانده است. در حلال دی کلرومتان تنها مقادیر اندکی نیتروژن باقی مانده است. در کلروفرم هر سه عنصر قطبی غیرهیدروکربنی SN و اکسیژن حضور دارند. از آنجایی که حضور این ترکیبات در محیط متخلخل سبب رسوب و چسبندگی بیشتر آسفالتین در رسوبگذاری مجدد آنها می گردد، لذا دی کلرومتان برای این نمونه نفت و سنگ با توجه به نوع آسفالتین بسیار مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

آسفالتین ، تخلخل ، نفوذپذیری ، حلال های شیمیایی