اهمیت قارچ های میکوریزی در توسعه پایدار جنگل های زاگرس

قارچ ها مؤلفه های مهم اکولوژیکی در کنترل چرخه غذایی بیشتر گیاهان هستند و از دیدگاه تکامل، یکی از عوامل مؤثر بر گزینش طبیعی و توانایی موجودات زنده در بقای نسل تا تولید نسل بعدی محسوب می شوند و نابودی زیستگاه طبیعی جنگل ها توانایی همزیستی میکروبی را با جامعه گیاهی کاهش می دهد. در این ارتباط می توان همزیستی میکوریزایی را به عنوان ساختاری زنده که در آن همزیستی قارچ و ریشه پدید می آید و به افزایش توان هر دو موجود منجر می شود نام برد، قارچ آربوسکولار مایکوریزا از مهم ترین گروه های قارچی، متعلق به شاخه Glomeromycota هستند و در بیشتر اکوسیستم های دنیا نقش مهمی را در خاک دارند، این قارچ جذب آب و عناصر غذایی بخصوص فسفر و نیتروژن را زمانی که این عناصر کمیاب و یا در محلول خاک تحرک کمی دارند، از طریق ریشه افزایش داده و همچنین امکان ابتلای گیاه را به عوامل بیماری زای خاکزاد کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

قارچ های میکوریزی ، همزیستی ، گونه های جنگلی ، توسعه پایدار ، زاگرس