اصلاح شیمیایی الیاف چوبی مورد استفاده در کامپوزیت های چوب پلاستیک

الیاف طبیعی و کامپوزیتهای پلیمری ساخته شده از آنها با وجود مزایای متعدد نسبت به کامپوزیت های حاصل از الیاف سنتزی، دارای نقاط ضعفی نیز هستند. یکی از مهمترین موارد این ضعف ها، حساسیت این کامپوزیت ها در برابر جذب آب و رطوبت است که در نهایت بر تمامی خواص آنها تاثیر منفی میگذارد. این کامپوزیت های پلیمری- الیاف لیگنوسلولزی مقاومت شیمیایی ضعیفی نیز از خود نشان میدهند. علاوه بر نقاط ضعف اشاره شده، نقطه ضعف اصلی دیگر، عدم چسبندگی بین سطحی خوب بین الیاف طبیعی لیگنوسلولزی و ماتریس ( ماده زمینه ای) پلیمری هنگام ساخت کامپوزیت است. در حال حاضر، روشهای مختلفی جهت بهبود ویژگی های سطحی الیاف لیگنوسلولزی در حال بررسی و مطالعه است که در این مقاله برخی از مهمترین تیمارهای شیمیای موثر بر بهبود خواص الیاف طبیعی مورد استفاده در بیوکامپوزیت ها از جمله تکنیکهای قلیایی نمودن الیاف (حذف ناخالصی ها و افزایش چسبندگی سطحی الیاف و ماده زمینه ای پلیمری)، استیل دار نمودن و تیمار سیلان (کاهش ماهیت آب دوست الیاف طبیعی) ، رنگبری (حذف برخی از مواد غیر سلولزی و در نتیجه افزایش درجه بلورینگی، سفیدی الیاف و کاهش زردی ذاتی الیاف)، تیمار آنزیمی (افزایش بازده استخراج الیاف(، سولفوندار کردن (کاهش میزان لیگنین الیاف و افزایش مقاومت) و کوپلیمر نمودن پیوندی (سازگاری بین الیاف و ماده زمینه ای پلیمری) مورد بررسی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

الیاف گیاهی ، کامپوزیت چوب پلاستیک ، اصلاح شیمیایی