تمرین هوازی سطوح رزیستین زنان غیرفعال میان سال را بهبود می بخشد

رزیستین، یک هورمون مترشحه از بافت چربی نقش مهمی را در تنظیم هموستاز انرژی و متابولیسم ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح رزیستین و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال میان سال بود. در این مطالعه نیمه تجربی- کاربردی، 20 زن غیرفعال انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر سن 5/35±47/70) و کنترل (10 نفر سن 3/02±41/30 سال) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرین برنامه تمرینی را سه جلسه در هفته با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر ضربان قلب اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه تمرینی سطوح رزیستین، انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت انسولین پس از 12 ساعت ناشتای شبانه اندازه گیری شد. متعاقب نمونه گیری مرحله دوم، تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون t و در سطح معنی داری 0/05 ≥ P انجام شد. نتایج نشان داد هشت هفته تمرین هوازی تفاوت معنی داری بین گروه ها در سطوح رزیستین (0/012=P)، شاخص توده بدن (0/01=P)، حداکثر اکسیژن مصرفی (0/004=P) و شاخص مقاومت انسولین (0/01=P)، ایجاد کرد. به نظر می رسد هشت هفته تمرین هوازی می تواند تاثیر معنی داری بر مقادیر رزیستین و شاخص مقاومت انسولین در زنان غیرفعال میان سال داشته باشد. ممکن است رزیستین پلاسما با مقاومت انسولین در زنان غیرفعال در ارتباط باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات هوازی ، رزیستین ، مقاومت به انسولین ، زنان غیرفعال