بررسی روش های مناسب احیاء و غنی سازی توده های بلوط ایرانی در استان فارس

در این تحقیق توده های بلوط ایرانی در محدوده طرح صیانت از جنگل دشت برم کازرون (استان فارس) به وسعت 25000 هکتار به عنوان منطقه نمونه مشخص شد. سپس در حداقل و حداکثر ارتفاع از سطح دریا قطعات 1000 متر مربعی در قالب طرح آماری بلوک کاملا تصادفی در قالب چهار تیمار و چهار تکرار پیاده شد و در مدت پنج سال روند استقرار و زنده مانی نهالها مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل قرق ساده، بذرکاری بلوط ایرانیف غنی سازی با گونه های پیش آهنگ درختچه ای و شاهد می باشند. نتایج نشان داد در سال اول احتمال زنده مانی بلوط حداکثر 16 درصد در ارتفاع بالا و حداقل زنده مانی بلوط در سال اول در ارتفاع پایین با 5 درصد می باشد و استقرار گونه های بلوط و پیشاهنگ در منطقه قرق صفر می باشد. در ادامه فصل خشکی وضعیت زنده مانی برای گونه بلوط درحد صفر و برای گونه پیشاهنگ بادامک و ارژن حداکثر 50 درصد می باشد. توجه به نتایج به دست آمده لزوم جنگل کاری با گونه های پیشاهنگ را برای استقرار جنگل بهینه و بهبود وضعیت جنگل های قعلی نشان می دهد. همچنین نتایج طرح نشان می دهد امکان استقرار گونه های بلوط و پیشاهنگ به صورت طبیعی وجود ندارد، بنابراین دخالت انسانی برای احیای این جنگل ها کاملا ضروری است.

کلیدواژه ها:

بلوط ایرانی ، احیاء ، غنی سازی ، فرق ، استان فارس