بررسی شدت های مختلف چرای دام در جنگل و تأثیر آن بر تنوع گونه ای درختی در زاگرس میانی (مطالعه موردی: استان کرمانشاه)

چرای دام در جنگل یکی از بزرگترین مسائل و مشکلات جنگل های زاگرس می باشد. جهت اجرای این تحقیق جنگل های سامانه عرفی روستای هلشی در شهرستان کرمانشاه استان کرمانشاه انتخاب شد. سه بخش از سامانه عرفی جنگل منطقه مورد مطالعه به ترتیب دارای چرای شدید دام، چرای حد واسط و بدون چرای دام انتخاب و در هر بخش تعداد 20 قطعه نمونه 6 آری به طور تصادفی برداشت شد. در هر قطعه نمونه اطلاعات گونه درختی و تعداد درختان برداشت و از شاخص های تنوع گونه ای شانون، سیمپسون، منهنیک و مارگالوف جهت مقایسه تنوع گونه ای استفاده گردید. از آزمون تجزیه واریانس با سطح اطمینان 95 درصد جهت مقایسه شاخص های تنوع زیستی در طبقات فاصله از روستا استفاده و با نرم افزار Biodiversity و Spss16 آنالیز داده انجام شد. ن تایج نشان داد که تعداد گونه درختی در این سه بخش منطقه فوق به ترتیب 4، 5 و 9 گونه بوده و میزان متوسط شاخص های تنوع گونه ای با کاهش و حذف چرای دام افزایش می یابد و اختلاف بین متوسط شاخص های تنوع گونه ای از لحاظ آماری معنی دار می باشد. جهت مدیریت این منابع پیشنهاد می شود از چرای شدید جلوگیری و حضور دام متناسب با پروانه چرا می باشد.

کلیدواژه ها:

تنوع گونه ای ، کرمانشاه ، چرای دام ، شاخص تنوع گونه ای