روند بازدهی اقتصادی دامداری های سنتی و صنعتی با سطوح مختلف تولید شیر استان اردبیل

هدف اصلاح نژاد دام تولید حیواناتی است که در شرایط اقتصادی آینده، بازدهی بهتری داشته باشند. راندمان اقتصادی سیستم تولید محور اصلی برنامه های اصلاح نژاد دام است. راندمان اقتصادی را میتوان به صورت تابعی از درآمدها و هزینه ها به صورت تفاوت بین درآمد و هزینه، نسبت درآمد به هزینه و نسبت هزینه به درآمد تعریف نمود. روش پرورش بر اساس نوع مدیریت به دو بخش سنتی و صنعتی تقسیم شدند. در این تحقیق از نسبت درآمد به هزینه جهت بررسی روند بازدهی اقتصادی سیستم های سنتی و صنعتی (پر تولید، متوسط تولید، کم تولید) استان اردبیل برای یک دوره 5 ساله 1391) تا (1395 استفاده شد. در سیستم صنعتی، بازدهی اقتصادی کم تولیدها روند افزایشی 1/12)، 1/13، 1/05، 1/10 و (1/13، پر تولیدها تقریبا ثابت 1/72)، 1/71، 1/77، 1/79 و (1/72 و متوسط تولیدها روند کاهشی 1/43)، 1/48، 1/51، 1/31 و (1/34 داشتند. بنابراین بایستی با ابزار مدیریتی و فنی نسبت به افزایش بازده این واحدها اقدام شود. همچنین روند بازدهی اقتصادی سیستم سنتی از 6 درصد در سال 91 به 12 درصد در سال 95 افزایش یافته است که در صورت مدیریت علمی و صحیح میتوان بازدهی این بخش را هم مطلوبتر نمود.

کلیدواژه ها:

بازدهی اقتصادی ، سیستم سنتی و صنعتی ، درآمد و هزینه