پاسخ کارآیی مصرف آب گیاه سویا (Glycine max L) در واکنش به تنش خاکی

برای بررسی اثرات محدودیت آبی در روی کارآیی مصرف آب دو رقم سویا در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی دانشگاه تبریز، آزمایشی با طرح اسپیلیت پلات بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1383 انجام شد. کرتهای اصلی به چهار تیمار آبیاری پس از 3 60، 3 100 و 3 120 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A (تیمارهای I1 تا I4) و کرتهای فرعی به دو رقم سویا (هاک و زان) اختصاص یافت. نتایج نشان می‌دهد که سطوح آبیاری در کارآیی مصرف آب عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار بود. بالاترین کارآیی مصرف آب عملکرد بیولوژیک در تیمار I2 بدست آمد. مقایسه کارآیی مصرف آب عملکرد بیولوژیک در تیمار آبیاری I1 و I2 در مقایسه با تیمارهای آبیاری I3 و I4 بیانگر این واقعیت است که اگر چه تولید ماده خشک در تیمارهای آبیاری I1 و I2 بالاتر بوده، اما بدلیل مصرف آب زیاد در این تیمارها، کارائی مصرف آب در آنها کاهش یافته است. بالا بودن عمکرد دانه در رقم هاک به علت بالا بودن کارآیی مصرف آب عملکرد دانه در این رقم بوده که تحمل رقم هاک را به تنش خشکی نشان می‌دهد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، سویا ، عملکرد دانه و کارآیی مصرف آب