بهبود نوآوری در تکنولوژی در مناطق با منابع و فناوری محدود کشور با استفاده از مدل نوآوری نیچه

این پژوهش باهدف بهبود نوآوری در تکنولوژی در مناطق با منابع و فناور ی محدود کشور انجام شد. روش تحقیق از نظر ماهیت، توصیفی – میدانی و از نظر هدف، کاربردی می باشد. جامعه آماری کلیه کارشناسان ، اساتید و خبرگان درنظر گرفته شدند که آخرین آمار آن 15 نفر گزارش شده است. از ابزار پرسشنامه مقایسه زوجی استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها، ابتدا از نرم افزار Chang Fuzzy AHP به تحلیل سلسله مراتبی داده ها جهت تعیین وزن هر معیار و زیرمعیار پرداخته شد و سپس از مدل تاپسیس بهره گرفته شد. نتایج نشان داد حل شکاف فناوری بالاترین وزن ( 0.39 ) را نسبت به دو گزینه دیگر بخود اختصاص داده ، لذا در اولویت اول، بیشترین اثر را بر بهبود وضعیت منابع و فناوری های محدود کشور دارد. خود تامینی مالی با وزن( 0.37 ) در پله دوم و افزایش سطح تکنولوژی با وزن 0.24 در اولویت سوم قرار دارد. با استفاده از این اوزان در مرحله بعد بمنظور بررسی موثر ترین گزینه های بهبود وضعیت منابع و فناوری های محدود کشور تحقیق را نیز تشکیل داده اند از روش تاپسیس بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که گزینه های ماتریس راه حل عامل موثر بر بهبود نوآوری در تکنولوژی در کشور می باشد. باتوجه به نتایج می توان اذعان نمود در حال حاضر ارایه راه حل برای شکاف موجود در فن آوری های موجود در اکوسیستم نوآوری نیچه ، بیشترین اثر را بر بهبود وضعیت منابع و فناوری های محدود کشور دارد.

کلیدواژه ها:

نوآوری در تکنولوژی ، مناطق با منابع و فناوری محدود ، حل شکاف فناوری ، خود تامینی مالی ، افزایش سطح تکنولوژی