بررسی شکل پذیری مدل المان محدود و آزمایشگاهی تیرهای پیش تنیده دارای بتن خود متراکم

سازه های بتنی پیش تنیده و پس تنیده امروزه بیشتر مورد توجه محققان قرار گرفته اند. در این نوع ساهز ها به علت حفظ نیروی پیش تنیدگی اعمالی، جلوگیری از افزایش ابعاد مقطع و کاهش کمتر افت نیروها زا بتن بامقاومت بالا استفاده میشود. در اکثر سازه های بتن مسلح تراکم میلگردها، در مقاطع باعث عدم ویبره مناسب می گردد. امروزه تکنولوژی استفاده از بتن خود متراکم (Self Compacting Concrete, CSS)، معروف به نسل جدید بتن، که نیاز به ویبره کردن ندارد و تحت وزن خود به راحتی از فضاهای تنگ میلگرد ها عبو کرده و در قالب جا می گیرد، در سازه های پیش تنیده می تواند منجر به تحولی اساسی در ساخت این قطعات در جهان گردد. بررسی شکل پذیری این سازه ها که امروزه بسیار مورد استفاده قرار می گیرند، از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که بیانگر توان سازه در تغییر شکل های غیر ارتجاعی قبل از تخریب اعضا می باشد. در تحقیق حاضر، نتایج آزمایشگاهی تیرهای ساخته شده بتنی T شکل پیش تنیده حاوی بتن خود متراکم به طول 9 متر، که بر اساس ائین نامه پل ایران بارگذاری شده با نتایج حاصل از تحلیل غیر خطی انجام شده، توسط نرم افزار ANSYS برای شکل پذیری قیاس شده است. با وجود رفتار غیر خطی بتن که باعث اختلاف بیشتر نتایج شده است این مقایسه حاکی از عملکرد نسبتا مطلوب مدل ANSYS و آزمایشگاهی می باشد.

کلیدواژه ها:

پیش تنیده ، بتن مقاومت بالای خود متراکم ، شکل پذیری ، المان محدود ، ANSYS