تأثیر اقلیمی روح جهان(مادرزمین) در معماری

نظریه گایا در دو دهه گذشته زمینه ایجاد مباحث جدید به ویژه در ماهیت و فلسفه علوم محیطی، زمینههای مدلسازی و مطالعات پیشرفته در اقلیمشناسی را فراهم کرده است. نظریه گایا موجب پیدایش گروههایی از هواداران متعصب محیطزیست به ویژه اکوفیمینیسمها را که اعتقاد دارند بشر هرگز نباید نظم طبیعی زمین را دستکاری کرده و یا جزئی از آن را تغییر دهد، شده است. براساس نظریه گایا، کل موجود چیزی بیش از اجزای آن است و نمیتوان صرفاً با نظر به تک تکاجزاء درباره کل و مجموع نیز آگاهی پیدا کرد، بلکه برای شناخت کل باید رهیافتی کلگرایانه در پیش گرفت. این رهیافت که با رهیافتهای فردگرایانه یا انسانگرایانه تفاوت دارد، برای سایر اجزای موجود در طبیعت نیز حرمت و منزلت قائل میشود و بر این نکته تأکید دارد که تعامل ساختارهای زنده تنها در چارچوب محیطهای مادی و از طریق عواملمادی صورت نمیگیرد بلکه در این میان عوامل غیرمادی نیز نقش بازی میکنند. دو نکته مهم که در این نظریه بر آن تأکید بسیار میشود، عبارت است از اینکه تداوم ثبات و پایداری و بقای زیست بومهای موجود در کره زمین در گروهموجودیت حد و مرزهای معین است و دوم آنکه موجودات زندهای که با محیط زیست خود به خوبی تعامل میکنند و در نوعی همزیستی مسالمت آمیز و سازنده با آنها به سر میبرند، بهره زیادی عاید نسلهای بعدی خود میسازند و فرزندان خویش را از شانس بقای بالاتری بهرهمند میسازند

کلیدواژه ها:

فرضیه گایا ، جهان گل مینایی ، خودتنظیمی ، سیستم اقلیم ، اقلیمشناسی سیبرنتیکی ، تغییراقلیم