مقایسه روش جوش سر به سر میلگرد با روش های متداول از دیدگاه اقتصادی ، استحکام و سرعت کار

افزایش چشم گیر ساخت و ساز و رشد روز افزون سازه های بلند مرتبه شهری ، سدها ، تونلها ، زیرگذرها و پل ها ،توجه به ویژگیهایی مانند مقاوم سازی ، استحکام بیشتر و صرفه جویی در هزینه ها را اهمیتی خاص می بخشد. در اینبین میلگرد یکی از مصالح مهم و پرکاربرد در سازه ها و تأمین کننده سهم زیادی از ویژگیهای فوق است که به روشهایی نظیر اورلپ ، اتصال مکانیکی و جوش سر به سر میلگرد به یکدیگر متصل می شوند. اتصال دو سر میلگرد بهروش اورلپ و اتصال مکانیکی در سازه های بتنی اغلب با مشکلاتی نظیر عدم استحکام وافزایش هزینه همراه است ، مقادیر قابل توجهی میلگرد نیز به صورت اورلپ در قسمتهای مختلف سازه قرار می گیرد و بخشی ازآنها هم به صورت پرت و غیر قابل مصرف باقی می ماند. در این تحقیق سعی بر آن است تا از دیدگاه استحکام ، اقتصادی وسرعت کارکهاهداف این تحقیق هستند ، مقایسه ای بین روش جوش سر به سر میلگرد با روشهای متداول صورت گیرد .در روش جوش سربه سر ،دوسر میلگرد توسط حرارت و فشار بهم متصل میشوند ،اورلپ و پرت میلگرد حذف شده ، از نیروی کارکمتری استفاده می شود ، در زمان انجام جوشکاری صرفه جویی شده و با توجه به کاهش مصرف میلگرد وزن اصلی سازه کم شده ودر نتیجه مقاومت سازه در مقابل زلزله می تواند افزایش یابد. بنظر می رسد بر اساس نتایج این تحقیق ومقایسه بعمل آمده، روش جوش سر به سر میلگرد که تقریباً روشی نو در صنعت ساخت و ساز کشور است می تواندنسبت به روش های سنتی مثل روش اورلپ و اتصال مکانیکی هم روش مطلوب تری برای اتصال میلگرد در سازه و هم نقش تعیین کننده ای درمقاومت ، صرفه جویی در هزینه ها و سرعت در کار را داشته باشد

کلیدواژه ها:

جوش سر به سر ، روش های اتصال ، اورلپ ، اتصال مکانیکی