کاهش وزن سازه و چیدمانی بهینه المانهای اصلی شناورهای اثر سطحی با استفاده از منطق ژنتیک

هاورکرافت در زمره طرح های پیشرفته دریای کلاس ائرواستاتیک می باشند. در این شناورها با استفاده از فن و هدایت هوا به کف سازه و ایجاد اختلاف فشار معکوس، جداسازی کامل بدنه و یا بخشی از آن صورت می پذیرد. کاهش وزن سازه در این شناورها از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و با تولید سازه های بهینه کم وزن از توان مصرفی در زمان هاورینگ (Hovering ) کاسته می شوود. در این مقاله با استفاده از روش بهینه سازی منطق ژنتیک به ارزیابی الگوهای بهینه وزنی شناورهای هوادریا پرداخته شده است و نتایج مربوط به کاهش وزن المانهای سازه ای با حفظ استحکام بدنه اصلی (Main hull) و چیدمان المانهای طولی (Longeron) در ساختار فریم بندی مورد تحلیل قرار گرفته است. از نتایج بدست آمده می توان در خصوص بهینه سازی المانهای سازه ای شناورهای هوا – دریا نظیر هاورکرافت (Hovercraft) و هیدروفویل (Hydrofoil) استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، هاور کرافت ، سازه ، بهینه سازی