بهینه سازی چندگانه شناورهای تندرو حالت پروازی در آبهای آرام

در طراحی انواع شناورها همواره یکی از اهداف کاهش مقاومت هیدرودینامیکی می باشد که در مورد شناورهای پروازی نی ز این امر صادق است .مقاومت هیدرودینامیکی کل برای سطوح پروازی در آب آرام از ترکیب مقاومت فشاری که توسط فشار عمودی که روی کف شناور وارد می شود، مقاومت اصطکاکی که مماس بر کف شناور در دو ناحیه فشاری و اسپری می باشد، مقاومت اسپری که ناشی از جدایش اسپری از بدنه است و مقاومت هوا که متاثر از قسمت های خارج از آب شناور می باشد، بدست می آید. از آنجا که مولفه مقاومت هوا به شکل بدنه خارج از سطح آب و تجهیزات روی عرشه بستگی دارد و با توجه به متغیرهای طراحی، این مولفه از مقاومت در تابع هدف در نظر گرفته نمی شود. از طرفی هنو ز هیچ روش رابطه مندی جهت محاسبه مقاومت اسپری آب برای نمونه واقعی ارائه نشده است . و نحوه محاسبه مقاومت اسپری که توسط آقای سویتسکی در سال 2007 بیان شده است، با استفاده از تست مدل و مقادیر مربوط به مدل می باشد و برای نمونه واقعی نمی توان از این روش بهره برد . از این رو در نظر گرفتن مستقیم مولفه مقاومت اسپری آب در تابع هدف امکان پذیر نمی باشد. بدین منظور و برای لحاظ کردن اثر مقاومت اسپری آب درمحاسبات از بهینه سازی چند تابع هدفه استفاده شد. روش مورد استفاده جهت حل مساله Multi-Objective Genetic Algorithm در نظر گرفته شد.

کلیدواژه ها:

شناورهای تندرو حالت پروازی ، مقاومت هیدرودینامیک ، فرم بدنه ، ، بهینه سازی چندگانه ، الگوریتم ژنتیک