ارتقاء ایمنی آبراه بین المللی اروندبامحوریت دفترهمکاریهای مشترک بین ایران و عراق باتاکید بربندرخرمشهر

این مقاله ازحیث موضوع بعنوان یک مقاله توصیفی تحلیلی و درعین حال کاربردی مطرح می باشد و سعی دارد تابانگاهی به معاهده الجزایر 1975 پروتکلهای مربوطه و خصوصاپروتکل سوم درخصوص تعیین حدود مرزی آبراه بین المللی اروند و موافقیت نامه مطرح شده درماده 8پورتکل مبنی برتشکیل دفتر مشترک بین دوکشورایران وعراق درراستای بهبود وتداوم کشتیرانی ابراه اروند پرداخته و همچنین به وجود چالشهای مهم درطول کانال درزمینه کشتیرانی و دریانوردی شناورهای م تردد دراین رودخانه بین المللی بپردازد چرا که با گذشت چندین دهه اززمان انعقاد قرارداد بین دوکشور بدلیل مشکلات سیاسی فراوان درمنطقه و همچنین بین طرفین قرارداد موضوع پرداختن به وضعیت حال و اینده ابراه خصوصا کشتیرانی دراین رودخانه کمتر موردتوجه بودها ست ولیکن باتوجه به ثبات نسبی حاکم برکشور عراق و تلاشهای سازمان بنادرودریانوردی بهمراه وزارت امورخارج درجهتبازسرگرفتن موضوع دفتر مشترک درراستای بهبود دریانوردی باتوجهب ه تغییرات بسیارزیاد درشرایط اقلیمی بستر وتوپوگرافی وکم توجهی و عدم رعایت بسیاری ازالزامات و استانداردهای بین المللی دریانوردی ازسوی کشورهمسایه تلاش شده است تابامعرفی معاهده صدرالاشاره دفترمشترک هماهنگی و پیشینه فعالیت کوتاه مدت دفتر چالشهای موجود وارایه پیشنهادات و به طراحی و ترسیم نقشه راهی جهت بازگشایی مجدد این دفتر که مطابق با قرارداد فی مابین می بایست این باردرکشورایران و به نمایندگی سازمان بنادر و دریانوردی اداره کل بندرودریانوردی خرمشهر انجام پذیرد بپردازیم

کلیدواژه ها:

ایمنی دریانوردی ، آبراه اروند ، دفترمشترک هماهنگی ، ایران ، عراق