طرح مدیریت یکپارچه زیست محیطی جزایر تنگه هرمز (قشم– هرمز– لارک– هنگام) بر اساس مدل ارزیابی اکولوژیک و معیارهای آسیب پذیری ژئومورفولوژی ساحلی

افزایش روند فعالیت های انسانی و مشکلات زیست محیطی ساحل نشینان موجب گردیده است که با هدف تعادل بخشی به رابطه انسان و فعالیت، ضرورت شناسایی و اولویت بندی معیارهای آسیب پذیری در پهنه ساحلی مورد توجه مسئولین و مدیران اجرایی قرار گیرد. این پژوهش باشناسایی وضعیت موجود سواحل جزایر چهارگانه تنگه هرمز (قشم، هرمز، لارک، هنگام) طی سالهای 91-1388 با انجام مطالعات کتابخانه ای بررسی های میدانی(زمینی، دریایی، هوایی) و آزمایشگاهی و نیز پایش زیستگاهی، در قالب دو طرح جامع طیقه بندی استاندارد اکولوژیک زیستگاههای ساحلی- دریاییCMECS و مدیریت یکپارچه زیست محیطی مناطق ساحلیICZM اجرا گردید. معیارهای آسیب پذیری سواحل با استفاده از دو روش ارزیابی چند معیاره SMCE و تحلیل سلسله مراتبی AHP و نیز بکارگیری نرم افزارExpert Choice در محیطGIS انجام پذیرفت. معیارهای تعیین شده جهت سنجش آسیب پذیری اکولوژیک مناطق ساحلی در برابر آلودگیهای ناشی از فعالیتهای انسانی (شهری-روستایی و صنعتی) در دو گروه پارامترهای اکولوژیک و انسانی طبقه بندی و تعریف گردیدند که هر یک از انها به چند معیار اصلی، فرعی تقسیم شد.ند. نتایج به دست آمده نشان داد که تاثیر گذارترین معیار در آسیب پذیری سواحل، بر اساس همگرایی پارامترهای اکولوژیکی است که در این میان زیستگاه های حساس ساحلی با ضریب384/0 بیشترین اهمیت را در بین معیارهای اصلی و جنگل های دریایی حرا (مانگرو) با ضریب837/0 بیشترین اهمیت را در بین معیارهای فرعی بدست آورده اند

کلیدواژه ها:

زیستگاههای حساس ، ارزیابی اکولوژیک ، ژئومورفولوژی ساحلی ، ICZM ، CMECS ، جزایر تنگه هرمز