رویکرد بومی گرایی در فرایند جهانی شدن معماری

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,765

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NTA01_002

تاریخ نمایه سازی: 3 شهریور 1393

چکیده مقاله:

رشد سریع تکنولوژی و ارتباطات، مساله جهانی شدن را به یک چالش اصلی تبدیل کرده است. جهانی شدن مجموعه ای از تحولاتی است که در زمینه های مختلف فرهنگ، سیاست واقتصاد، کشورها و ملل مختلف را به سوی ایجاد یک نظام واحد جهانی سوق می دهد. در یک تعریف جامع می توان گفت که جهانی شدنعبارت است از درهم آمیزی اقتصاد، جامعه شناسی، سیاست، ف رهنگ و رفتارها از طریق نفی مرزها و حذف پیوستگی های ملی و اقدام های دولتی. فرهنگ، انعکاسدهنده ارزشها، سنتها و هنجارهای پایدار یک جامعه است و جهانی شدن فرهنگ به معنای، جهانی شدن ارزش ها، سنت ها و هنجارهای پایدار یک یا چند فرهنگاست. بنابراین شناخت تهدیدها و بحران هایی که پدیده جهانی شدن در حیطه فرهنگی به دنبال خواهد داشت، بسیار مهم است. فرایند جهانی شدن نوعی بحرانهویت و معنا در جوامع مختلف جهان پدید می آورد. برای حل این بحران روش ها و راهکارهایی پیشنهاد می شوند که خاص گرایی فرهنگی یکی ازآنهاست و از آنجا که مذهب، اخلاقیات، فلسفه، هنر در تمامی اشکال آن چون معماری، موسیقی، نقاشی، مجسمه سازی، ادبیات و... عناصر تشکیل دهنده فرهنگ می باشند،خاص گرایی در همه این شاخه ها و در راستای پایداری ارزش های فرهنگی یک ملت دارای مفهوم می گردد. در این میان معماری به عنوان خالق مکان و فضا توانایی هویت سازی بسیار بالایی دارد. چرا که مکان و فضا عناصر و اجزای اصلی هویت را تامین می کنند. رویکرد خاص گرایی در فرایند هویت سازی معماری با مفهوم بومی گرایی همراه است. بومی گرایی منجر به شکل گیری حس تعلق به مکان و فضا و در نتیجه شکل گیری هویت مکانی می گردد. از اینرو در این پژوهش تلاش می گردد تا با نگاهی به مفهوم معماری بومی و نقش آن در خلق هویت مکانی، فرایند جهانی شدن در معماری مورد تحلیل قرار گیرد. اگر چه بومی گرایی درمعماری پس از دوران مدرن مطرح گردید، لیکن اکنون در آستانه اختلاط مرزهای فرهنگی و نیاز به هویت سازی جدید، با شدت و حساسیت بیشتری مورد توجه قرار می گیرد. به دلیل اینکه ریشه های بومی گرایی در شرایط محیطی و فرهنگی شکل می گیرد، بنابراین معماری بومی به نوعی تعلقات فرهنگی و محیطی را بازتاب می کند. لذا رویکرد بومی گرایی در معماری را می توان راهکاری برای خلق هویت ملل مختلف در جریان جهانی شدن دانست.

نویسندگان

پریسا احدی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج، گروه معماری، هیدج، ایران.

عبداله نظری

دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر، گروه مدیریت، ابهر، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • حبیب، فرح و حسینی، اکرم، 1389؛ تحلیلی از معماری معاصر ...
  • ابل، کریس، 1387؛ معماری و هویت: ترجمه: فرح حبیب؛ انتشارات ...
  • امیری، مهدی، 1379 ؛ ابعاد و پیامدهای جهانی شدن؛ کیهان ...
  • بهزادفر، مصطفی، 1386؛ هویت شهر (نگاهی به هویت شهر تهران) ...
  • تری یاندیس، هری، س، 1378؛ فرهنگ و رفتار اجتماعی؛ ترجمه ...
  • دهشیری، محمدرضا، 1379؛ جهانی شدن و هویت ملی؛ فصلنامه مطالعات ...
  • شایان، حمیدرضا، 1391؛ معماری، فرهنگ و ارتقاء کیفیت محیط انسان ...
  • خاص گرایی فرهنگی ضرورت آموزش معماری دربومهای بیابانی [مقاله کنفرانسی]
  • قاسمی، مروارید، 1380؛ هویت بخشی به بافت های مسکونی؛ فصلنامه ...
  • کاویانی راد، مراد و فتاحی، مصطفی، 1391؛ تاثیر هویت مکانی ...
  • گل محمدی، احمد، 1380؛ تجدد، جهانی شدن و هویت: خاص ...
  • گل محمدی، احمد، 1386؛ جهانی شدن فرهنگ، هویت _ نشر ...
  • هویت ملی و جهانی شدن، 1383؛ مجموعه مقالات همایش ملی ...
  • نمایش کامل مراجع