راهکارهای طراحی مسکن پایدار

بقای پایداری انسان و محیط انسانی وابسته به حفظ تعادل و تداوم جهان زیستی است. شرط اساسی در نیل به پایداری محیطی، برقراری تعادل پویا میان نظامهای مختلف محیط است که دستیابی همزمان به پایداری نظام های بوم شناختی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را می طلبد.معماری بازتاب کالبدی زندگی بشری است. کاربرد مفاهیم پایداری در معماری، بر معماری سازگار با محیط دلالت دارد، که بررسی آن در زمینه هایی چونانطباق با محیط زیست، تأثیرپذیری از مسائل اجتماعی، توجه به اقلیم و ... نقشی کلیدی در تکوین مفهوم و ماهیت پایداری ایفا می کند. معماری پایدار به دنبال برقراری تعادل از دست رفته بین انسان و محیط است. برای رسیدن به این تعادل راهی جز استفاده از نیرو های طبیعی، به عنوان منابعمحیطی، برای تأمین نیازهای انسانی وجود ندارد. طراحی پایدار، برای ایجاد هماهنگی با قوانین و نیروهای طبیعی، رابطه ای محکم بین الگوی زندگی و عملکرد ساختمان و تطابق این دو را می طلبد، که همزمان بایستی به ارزش های زیبایی شناختی، زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی، اخلاقی و معنوی نیز توجه کرد.ایجاد م سکن وسیله ای است برای تشکیل محیط های قابل زیست. منظور از زیست، تنها عملکردهای بیولوژیکی زندگی روزانه نیست، بلکه صحبت از رابطهاجتماعی و اقتصادی متعادلی است که افراد ساکن در هر مجموعه مسکونی می بایست از آن برخوردار باشند. مسکن به مثابه مکانی امن و آرام و مح لی جهت آسایش و راحتی آدمی در طول حیات بشری مورد توجه بوده و از این رو در طی زمان به تناسب نیازهای زمانه،طراحی، چیدمان فضایی و ساختار کالبدی آن دستخوش تغییرات زیادی قرار گرفته است. توجه به راهکاری در راستای ایجاد معماری مسکونی که بتواند در پاسخگویی به نیازهای مختلف، به یک تعامل مناسب با محیط رسیده و با تدوین فرایند طراحی بتواند موجب ارتقاء سطح آسایش ساکنین شده و با حفظ منابع طبیعی ایده آل ترین شرایط زیست محیطی را بوجود بیاورد، از جمله اصولی است که در این مقاله به آن پرداخته خواهد شد

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری مسکونی ، محیط زیست ، سازماندهی فضا