بررسی تاثیر رویکرد پایداری در طراحی پارک علمی فناوری

یکی از ایدههای موفق دوران معاصر در زمینه توسعه اقتصادی محلی و ملی ایده تأسیس پارکهای علمی و فناوری و مراکز رشد است که هدف عمده آنها توسعه فناوری وایجاد شرایط مناسب برای رشد و ظهور انواع نوآوریهای مبتنی برفناوری است. جایگاه پارکها و مراکز رشد در اقتصاد دانایی محور و در زنجیره تجاری سازی دانش، جایگاه ارزندهای است. در این زنجیره ایدههای نوآورانه، رشد داده میشوند و با ابداع فناوریهای جدید و محصولات دانشی، کارها و خدمات جدید به صنعت و بازار عرضه میشود. این فرایند علاوه بر ایجاد ارزش افزوده حاصل از فروش برای شرکت و کشور، موجب افزایش رفاه جامعه نیز میگردد . پارکها و مراکز رشد همچنین از بهترین محیطهای فعالیت فارغالتحصیلان دانشگاهی قلمداد میگردند که مهمترین سرمایه شرکتهای دانش محور محسوب میشوند. پارکها و مراکز رشد علم و فناوری پل ارتباطی بین دانشگاهها و شرکتها و یا حلقههای واسط بین دانشگاه و صنعت به شمار میآیند و در نهایت نقش اساسی در زنجیره توسعه اقتصادی کشورها ایفاد مینمایند .یکی از دلایل عمده ایجاد پارکها و مراکز رشد افزایش تعداد بنگاههای کوچک و متوسط کارآفرینانه و دانشبنیان است. این نقش پارکها و مراکز رشد، از آن جهت اهمیت دارد که مسئله اشتغال در کشورهای درحال توسعه و پرجمعیت، از جمله مسایل مهم و اساسی است که تمام ارکان این جوامع را تحت تأثیر قرار میدهد. لذا، ایجاد پارکها و مراکز رشد، موجب سرعت بخشیدن به نوآوری و مجموعهای از شرکتهای کوچک و متوسط میگردند و به عبارت دیگر این مراکز، بستر مناسبی برای کارآفرینی و گسترش اشتغال خواهند بود . با توجه به بحران زیست محیطی که حیات بر روی کره زمین را تهدید می کند و نیز افزایش مصرف سوخت های فسیلی که باعث تشدید این بحران شده لزوم استفاده از منابع انرژی پاک باید بیشتر مورد نظر طراحان ساختمان قرار گیرد. مفهوم پایداری در معماری ، همان معماری پایدار یا معماری همساز با اکوسیستم یا سازگار با محیط زیست است. طراحی ساختمان ها بر اساس این رویکرد نه تنها صرفه جوئی در مصرف انرژی است بلکه کمک بزرگی درجلوگیری از آلودگی هوا و کمک به نسل آینده است

کلیدواژه ها:

پارک ، پارک علمی فناوری ، معماری پایدار ، انرژی پاک