بررسی نقش کیفیتی زیبا سازی محیط در توسعه صنعت توریسم وگردشگری

گردشگری به مفهوم امروزی آن سابقه ای به قدمت انقلاب صنعتی دارد که روند رو به تزاید آن ازآغاز تا اکنون در قرن بیست و یکم همراه با انقلاب اطلاعات مباحث بسیاری را پیرامون خود شکل داده است. گردشگری در سال های پس از جنگ جهانی دوم رشد زیاد و پایداری را در حدود 2 درصد نشان می دهد.که خود وابسته به رشد اقتصادی دراز مدت، رشد زمان اوقات فراغت و سطح درآمد همراه با توسعه تکنولوژی بخصوص در زمینه حمل و نقل درطی این سال ها می باشد. با عنایت به جایگاه رفیع و رو به رشد گردشگری در بازار جهانی و نقش مؤثر آن در بروز تحولات مثبت ساختاری و کارکردیدر ممالک عقب مانده و در حال توسعه، لازم است با تکیه بر تنوع چشم اندازی های طبیعی و غنای موجود در میراث های مادی و معنوی هزاران ساله ایران، در راستای توسعه صنعت مذکور، به گونه ای گام برداریم که با حذف یا تعدیل بازخوردهای منفی و احتمالی، سهم واقعی کشورمان را در عرصه رقابت های جهانی به دست آوریم. لذا برنامه ریزی صحیح توسعه صنعت گردشگری در صورت اعمال رویکردی مکانی- فضایی، می تواند عامل مؤثری درسرعت بخشی در نیل به اهداف توسعه پایدار و متوازن کشورمان باشد، چراکه به باور بسیاری از اندیشمندان و مصلحان جهانی، اهداف مورد انتظار در اینصنعت، به مراتب از منافع صرف اقتصادی یا اجتماعی فراتر است و مستلزم یک جهت گیری عام و فرابخشی است. لایه بندی فضا، تعیین اوزان عمل کردی و مکانیابی علمی کانون های گردشگری، برای سرمایه گذاری و اجرای پروژه های عمرانی، ازجمله رویکرد های ضروری در فرایند نیل به توسعه پایدار و متوازن است. بر این مبنا، در مقاله پیش رو، با استعانت از دیدگاه ساختاری _ کارکردی از روش های اسنادی و مطالعه موردی بر اساس منابع موجود استفاده شده است

کلیدواژه ها:

گردشگری ، طبیعت ، اوقات فراغت ، زیبایی