بررسی و تحلیل شکل گیری و توسعه خیابان بزرگمهر به عنوان یکی از نخستین نمونه های بافت میانی اصفهان با تکیه بر تاریخ شفاهی

با آغاز دوره مدرنیته در ایران و حرکت به سوی صنعتی شدن کلان شهرها که از حدود سال 1300 خورشیدی آغاز شد، توسعه شهرنشینی با سرعت بالایی به وقوع پیوست. به همین منظور، نیاز به مسکن و توسعه فضای شهری، کلان شهرها را با توسعه افقی به سمت پیرامون هدایت کرد. خیابان های جدیدی احداث شد و مناطق شهری از هر سو به سمت خارج، پیش روی کردند. خیابان های جدید، مرز میان شهر و باغات و روستاهای اطراف شهر شد و به این وسیله بافت جدیدی شکل گرفت. این بافت جدید، حد فاصلی شد میان بافت تاریخی و بافت نویی که کمتر از 50 سال بعد شکل گرفت و به گونه ای بافت میان دو بافت قدیمی و مدرن شد. خیابان بزرگمهر اصفهان نمونه ای از خیابان هایی محسوب می شود که قسمتی از بافت میانی توسط آن و محیط اطرافش شکل گرفت و امروزه همانند مرزی میان بافت قدیمی و نو اصفهان است. در این پژوهش ضمن بررسی شکل گیری این خیابان و تکمیل و توسعه آن، نگاهی فرهنگی اجتماعی به بافت شکل گرفته داریم. مبنای این پژوهش، رجوع به تاریخ شفاهی و شاهدان عینی رشد و نمو آن است.متأسفانه در کشور ما به مسئله تاریخ شفاهی، علیرغم اهمیت آن در ثبت و ضبط رخدادهای ثبت نشده، توجه چندانی نشده است. این پژوهش ضمن توجه به مطالعات کتابخانه ای، با اخذ نظر از ساکنان این خیابان به نگاهی اجتماعی به یک رخداد شهرسازی پرداخته است

کلیدواژه ها:

بافت میانی ، اصفهان ، خیابان بزرگمهر ، تاریخ شفاهی ، دوره پهلوی و معاصر