جذب زیستی آموکسی سیلین توسط زیولیت اصلاح شده با سورفاکتانت (مطالعات ایزوترمی و سینتیکی)

آموکسی سیلین آنتی بیوتیکی از جنس پنی سیلین است که به عنوان داروهای دامپزشکی و انسانی برای درمان عفونت های باکتریایی مواجهه با عفونت های دستگاه گوارش و سیستمیک استفاده می شود. باتوجه به پایداری و ذخیره زیست محیطی در محیط، این آنتی بیوتیک ممکن است اثرات سمی ایجاد کند و تعادل طبیعی اکوسیستم را تغییر دهد. بنابراین، قبل از تخلیه آن به محیط زیست باید مورد تصفیه قرار گیرند. هدف از این مطالعه بررسی حذف آموکسی سیلین توسط زیولیت اصلاح شده از محلول های آبی است. این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی است. ابتدا زیولیت با استفاده از سورفاکتانت فعال سازی شد. در فور در دمای 105 درجه سانتی گراد در مدت 24 ساعت خشک و با استفاده از الک های استاندارد ASTM سایزبندی شد. تغییرات pH ، دز جاذب، زمان تماس و غلظت آموکسی سیلین بررسی و غلظت باقی مانده آموکسی سیلین با استفاده با دستگاه HPLC آنالیز شد. داده های تعادلی توسط انواع ایزوترم ها و سینتیک ها جذب بررسی گردید. برای تعیین سطح ویژه جاذب از تکنیک ایزوترم BET استفاده شد. نتایج نشان داد که سطح ویژه جاذب 52/5 مترمربع بر گرم است. حداکثر جذب آموکسی سیلین در pH برابر با 3 و دز جاذب 2 گرم در لیتر و زمان تماس 75 دقیقه به دست آمد. با افزایش غلظت آموکسی سیلین از 25 تا 200 میلی گرم در لیتر، کارایی حذف، از حدود 98/9% به 65/4% کاهش یافت. نتایج مطالعه جذب بیشترین همبستگی را با مدل لانگمیر و سنتیک درجه دو نشان داد. جاذب مورد مطالعه قابلیت خوبی در حذف آموکسیسیلین از محیط های آبی دارد و می توان آن را به عنوان جاذب موثر جهت تصفیه پساب صنایع داروسازی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آموکسی سیلین ، جذب سطحی ، زیولیت ، ایزوترم ، سینتیک