چالش های حقوقی کنوانسیون تهران با تاکید بر ارزیابی راهبردی محیط زیست

دریای خرز پهنه ی آبی بسته ای که با آبی نسبتا شیرین از نظر زیست محیطی در جهان بی بدیل و خاص است.این دریاچه به جهت بسته بودن, دارای شرایط اکولوژیکی شکننده و آسیب پذیری میباشد. متاسفانه امروزه این دریاچه به واسطه فعالیت کشورهای پیرامون آن با هدف توسعه متحمل فشار های زیادی از جهت زیست محیطی شده و با چالش انواع آلودگی های فزاینده زیست محیطی روبه رو شده است که اگر اقدامات مناسبی صورت نگیرد باید منتظر نابودی محیط زیست آن در آینده ی نزدیک باشیم . ارزیابی راهبردی محیط زیست بر آن است که در سطح ملی و فراملی با پیش بینی اثرات زیست محیطی طرح ها و برنامه های توسعه کشورها در سطح کلان تا حدی به حفاظت از محیط زیست بپردازد . در این نوشتار که از روش های توصیفی,تحلیلی و کاربردی از طریق داده های کتابخانه ای به دست آمده به بررسی این ارزیابی در چهارچوب کنوانسیون تهران که مهمترین سند و ابزار حقوقی بین المللی در جهت حفاظت از محیط زیست دریای خزر محسوب میگردد پرداخته, در ماده 17 این کنوانسیون هر گونه فعالیت برنامه ریزی شده مستلزم ارزیابی قرار گرفته که ارزیابی راهبردی هم در زمره ی آنها میباشد اما تاکنون به اجرای آن به طور جدی توجه نگردیده که به این چالش میپردازیم و در پایان به ارایه برخی راهکارهای بین المللی در این حوزه برمی آییم .

کلیدواژه ها:

دریای خزر ، کنوانسیون تهران ، ارزیابی راهبردی محیط زیست (SEA)