نقش گسترش رخساره های رسوبی، فرایندهای دیاژنزی وابسته و توزیع واحدهای جریانی در تفکیک بخش های مخزنی سازند سروک در میدان نفتی کوپال

سازند کربناته سروک ازگروه بنگستان معرف سنگ نهشتههای کرتاسه میانی (آلبین- تورونین) در حوضه زاگرس چین خورده و جنوب باختری ایران می باشد که پس ازسازند آسماری مهم ترین سنگ مخزن سیستم نفتی جنوب غربی ایران را تشکیل می دهد. میدان نفتی کوپال از نظر جغرافیایی در 21 کیلومتری شمال شرق اهواز و ازلحاظ تکتونیکی در بخش مرکزی فروافتادگی دزفول شمالی قرار گرفته است. در این مطالعه تعداد 246 مقطع نازک حاصل از مغزه های حفاری سازند سروک درچاه های شماره 4 و 20 میدان کوپال جهت شناسایی انواع رخسارها و فرآیندهای دیاژنزی موثر بر کیفیت مخزنی توسط میکروسکوپ پلاریزان منجر به شناسایی 8رخساره رسوبی شده که در محیطهای لاگونی، سدی و دریای باز در یک رمپ کربناته با شیب ملایم نهشته شده است. مطالعات پتروگرافی نشان می دهدکه سازندسروک تحت تأثیر محیطهای دیاژنزی دریایی، متئوریک، دفنی و بالاآمدگی قرارگرفته است؛ که میکریتی شدن، نئومورفیسم، فشردگی، سیمانی شدن، انحلال، شکستگی و جانشینی از مهمترین فرآیندهای دیاژنزی شناسایی شده هستند. عمدتاً فرآیندهای فشردگی و سیمانی شدن باعث کاهش کیفیت مخزنی و فرآیندهای انحلال و شکستگی افزایش دهنده آن بوده است. همچنین در این مطالعه با استفاده از نتایج آنالیز مغزه به تفکیک واحدهای جریانیHFU با روش نشانگر زون جریانی FZI پرداخته شده است و تأثیر فرآیندهای دیاژنزی در گسترش واحدهای جریانی به عنوان یک نگرش نو مورد توجه قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

مخزن بنگستان ، میدان کوپال ، رخساره میکروسکوپی ، دیاژنز ، واحد جریانی