روش های مدل سازی تراوایی نسبی در مخازن گاز میعانی

در حالتی که فشار به زیر نقطه ی شبنم رسیده است، خصوصیات جریان گاز و میعانات تفاوت معناداری با این خصوصیات در سیستم های نفت-گاز معمول دارند، و تعیین دقیق مقادیر تراوایی نسبی گاز – میعانات در این حالت به عنوان یک چالش به شمار می رود. تعداد منحنی های تراوایی نسبی قابل تولید با اندازه گیری تراوایی نسبی حالت پایا در سرعت های مختلف و مقادیر مختلف کشش بین سطحی بسیار زیاد خواهد بود، چرا که می دانیم تراوایی نسبی با کشش بین سطحی تغییر می کند و گزارشاتی مبنی بر تغییر آن با تغییر سرعت در سیالات میعانی ارایه شده است. به شکل بالقوه، این وضعیت می تواند موجب نیاز به تعداد زیادی منحنی تراوایی نسبی جهت پوشش محدوده ی دبی های جریان و مقادیر کشش بین‎سطحی در رژیم های جریانی مختلف در مخزن شود. بنابراین، نیازمند توسعه ی یک رابطه همبستگی تعمیم یافته برای تراوایی نسبی هستیم تا بتوان به یک فرمولاسیون پایه و مطمین بین تراوایی نسبی، سرعت سیال، و خواص سیال (کشش بین شطحی، چگالی و امثالهم) دست یافت. در این مطالعه مروری سه روش رایج مرتبط با مدل های محاسباتی تراوایی نسبی در مخازن گاز میعانی، معرفی و نحوه فرمولاسیون هر کدام به منظور محاسبه تراوایی نسبی گاز و میعانات تشریح می گردد. اولین روش، روش پاپ و همکاران است که در آن مدلی جامع برای محاسبه تراوایی نسبی به عنوان تابعی از عدد محبوس شدگی توسعه داده شده است که تنها به داده های ورودی در عدد محبوس شدگی کم یا کشش بین سطحی بالا نیاز دارد. در روش دیگر ویستون و همکارن با انجام مطالعات متعددی، تراوایی نسبی گاز را به عنوان تابعی از نسبت تراوایی نسبی گاز به میعانات و عدد مویینگی تعریف کردند. ایشان یک مدل جامع ارایه داده که بر مبنای آن منحنی های تراوایی نسبی غیر امتزاجی یا سنگ از طریق یک تابع انتقال وابسته به عدد مویینگی با منحنی های تراوایی نسبی امتزاجی یا خطوط راست مرتبط می گردد. روشی برای مطابقت دادن داده های تراوایی نسبی جهت مدل کردن نمودارهای تراوایی نسبی و همچنین یک مدل تجربی و مفید به منظور مقیاس نمایی تراوایی نسبی گاز و میعانات جهت اعمال کردن در انواع سنگ های مختلف توسعه دادند. سومین و جدیدترین روش، روش جامی الاحمدی و همکاران بوده که در واقع مدل توسعه یافته شده قبلی آن ها در سال 2006 می باشد که بر مبنای جریان جزیی گاز بود و تراوایی نسبی گاز بین دو تراوایی نسبی پایه سرعت کم و تنش بین سطحی زیاد(نزدیک به شرایط آزمایشگاه) و تراوایی نسبی امتزاجی سرعت زیاد و تنش بین سطحی کم نزدیک به جریان واقعی گاز و میعانات در ناحیه اطراف چاه در مخزن از طریق یک پارامتر درون یابی جامع، درون یابی می شود. هر دو تراوایی نسبی پایه و امتزاجی جهت لحاظ کردن اثر اینرسی اصلاح شده اند تا این امکان را به ما بدهند که ترکیبی از هر دو اثر منفی اینرسی و مثبت کوپلینگ در محاسبه تراوایی نسبی گاز به طور همزمان دیده شود. تروایی نسبی میعانات از طریق جریان جزیی گاز با تراوایی نسبی گاز مرتبط می باشد.

کلیدواژه ها:

تراوایی نسبی گاز ، تراوایی نسبی میعانات ، کشش سطحی ، اثر کوپلینگ ، اثر اینرسی