بررسی کاهش مقاومت سکوی دریایی جاکت ناشی از ترک خستگی در اتصالات لوله ای آن

سکوهای دریایی در طول عمر خود در معرض نیروهای ضربه ای و بارهای سیکلیک قرار دارند که تداوم بارهای سیکلیک باعث ایجاد خستگی در اتصالات میشود. نیروهای دینامیکی امواج مهمترین عامل در ایجاد خستگی در اتصالات سکوهای ثابت دریایی جاکت می باشد که در طول زمان و به تدریج باعث ایجاد ترک های ریز در اتصالات سازه گردیده و گسترش این ترک ها در پای جوش محل اتصال اعضای سازه به هم، باعث کاهش سختی کل اتصال گردیده و حتی در مواردی باعث جداشدن عضو از محل اتصال میگردد. با توجه به این مورد، بررسی پیش بینی خرابی سکوهای دریایی ناشی از وضعیت اتصالات آن حائز اهمیت میباشد. در تحقیق حاضر، ابتدا کاهش سطح مقطع را در مقاطع لوله ای در محل اتصال به پایه های جاکت و اتصالات در معرض خستگی در سه حالت مختلف طول ترک نسبت به محیط مقطع در نظر گرفته میشود و سپس کاهش مقاومت سکوی جاکت شامل تغییر در جابجایی گره ها و مقدار تنشهای اعضای ضعیف شده در مقایسه با سازه جاکت با اتصالات سالم مورد بررسی قرار میگیرد. این نتایج نشان میدهد که خرابی در محل اتصال اعضای اصلی و مهاری در کاهش مقاومت کل سکو مؤثر است و باید در آنالیز قابلیت اطمینان لحاظ گردد

کلیدواژه ها:

کاهش سختی اتصالات لوله ای ، ترک خستگی ، خرابی سکوهای دریایی جاکت