شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر تاب آوری سازمانی در مواجهه با بحران در میان بیمارستان های رشت

انسانها در برابر شرایط نامساعد، خطرها و ناملایمات معمولاً احساس بی پناهی می کنند و در بسیاری مواقع نیز سعی می کنند که در برابر خطرها و موقعیت ناگوار تحمل نمایند و نتایج غیر منتظره ای به دست می آورند. توانایی اجرای این حالت اغلب در حوزه علوم اجتماعی به عنوان انعطاف پذیری یا «تاب آوری» نام دارد. هدف این مطالعه شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر تاب آوری سازمانی در مواجهه با بحران در میان بیمارستانهای رشت می باشد. انجام این تحقیق از آن جهت است که امروزه تاب آوری سازمانی در شرایط بحران از اهمیت زیادی برخوردار است. همچنین انجام این تحقیق از آن جهت دارای ضرورت است که تاب آوری عامل مهمی در موفقیت سازمان محسوب می گردد و تعیین عواملی را که بر تاب آوری اثرگذار است می تواند برای عملکرد کل سازمان مفید واقع گردد. روش به کارگرفته شده در این پژوهش از نظر هدف کاربردی بوده و به دلیل آن که در آن از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده می شود، می توان این پژوهش را پژوهش توصیفی - پیمایشی به حساب آورد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی مدیران ارشد و میانی بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر رشت می باشد. با توجه به نتایج حاصله مشاهده می شود که میزان تاب آوری سازمانی در قلمرومکانی مورد بررسی بیش از حد متوسط است. بدین معنا که با توجه به سطح معناداری 0.05 و مقدار بدست آمده برای پی مقدار این متغیر نتیجه می گیریم که این متغیر یکی از عوامل موثر در هدف پژوهش است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، بحران ، بیمارستان ، شهر رشت