انتقال و توسعه تکنولوژی در صنعت نفت ایران (بخش بالادستی)

نگاهی به فناوری صنعت نفت کشور ایران نشان می دهد که علی رغم پیشرفت های بعد از انقلاب اسلامی و خصوصاً سا لهای اخیر و ورود به عرصه تعمیر و نگهداری، ساخت و تولید و حتی درسطح محدودتری به عرصه طراحی و مهندسی، کماکان وزن عمده توانمندی فناوری صنعت نفت ایران در حوزه بهره برداری است. در زمینه انتقال فناوری باید اذعان داشت که عدم تأکید به تحقق کلیه مراحل یک انتقال موفق)انتخاب، اکتساب، انطباق، جذب و توسعه( و نبود مکانیزمهای لازم برای تحقق این امر، صنعت نفت را در سطح واردکننده فناوری های خارجی نگاه داشته است. نشان بارز این ادعا خریدهای مکرر لیسانس واحدهای مشابه است. در این مقاله سعی شده ضمن مرور ادبیات تکنولوژی و تجزیه و تحلیل ابعاد تکنولوژی و انتقال تکنولوژی، ، وضعیت و سطح تکنولوژیک صنعت نفت کشور با هدف آشنایی با مشکلات و تنگناهای اساسی انتقال تکنولوژی در ایران مخصوصا صنعت نفت کشور، جهت دستیابی به راه حل های ممکن بررسی شود. به طور کلی از این مطالعه این نتیجه حاصل شد که در شرایط کنونی ایران ، محیط مناسبی برای انتقال فناوری در صنعت نفت وجود نداردو در فضای بین المللی محدودیتهای زیادی برای ارتباط با شرکتهای بین المللی و صاحب فناوری پیش روی کشور قرار گرفته و عملاً امکان انتقال فناوری از این شرکتها به صنعت نفت وجود ندارد. محیط داخلی هم به سبب تغییرات گسترده مدیریتی مناسب نیست و به دنبال این محدودیت ها و تحریم ها راهبردهای فناوری نیز برای انتقال فناوری، قابل برنامه ریزی نیست و یا در صورت برنامه ریزی با شکست مواجه می شودو انتقال به طور ناقص صورت می گیرد

کلیدواژه ها:

انتقال تکنولوژی ، مدیریت تکنولوژی ، صنعت نفت ، بخش بالا دستی صنعت نفت