سیاست پژوهی درالگوهای ارزیابی

مطالعات اخیر در قلمرو تصمیم گیری، سیاست گذاری و قانون گذاری بیانگر نوعی واگرایی یا به عبارتی، کمبود یا حتی نبود همکنشی موثر میان تولید و توزیع کنندگان دانش اجتماعی است که در برگیرنده پژوهش گران، دانش پردازان یا سیاست پژوهان و تصمیم سازان از یک سو و تصمیم گیران، سیاست گذاران و مجریان سیاسی به مثابه کاربران بالقوه دانش تولید شده از سوی دیگر است Birnbaum, 2000) Bogenschneider, Olson, Linney & Mills, 2000;( Jefferys, Troy, Slawik &Light Foot, 2007