کارکرد رویکرد بازآفرینی پایدار شهری در مجموعه های تاریخی

بافت تاریخی، بخشی از سرمایههای فرهنگی کشور ما هستند و حکم اندوخته های متراکمی را دارند که گنجینههایی از خاطرات جمعی و شیوهی زندگی گذشتگان را در دل خود جای داده اند. این بخش از بافت شهری، هنوز میتوانند قلب تاریخی بودن از یک سو اقتصادی شهر، محل سکونت و معیشت شهروندان باشند. همچنین از نظر هویتی، می توان بر باستانی-های بهسازی و و فرهنگی- هنری بودن بافت و اجزاء تشکیل دهندهی آن، از سوی دیگر تاکید نمود. اجرای ناموفق طرح ترین رویکردها در زمینه ی پایداری، های شهری شده است که از عمدهی جدید پایداری در پروژهنوسازی باعث توجه به پدیده های بافت تاریخی و کارکردهای های شهری و تاکید بر رویکرد بازآفرینی پایدار شهری است. با توجه به ویژگی احیاء بافت های تاریخی، در نظر گرفتن رویکرد بازآفرینی پایدار شهری که تلاشی یکپارچه برای به زندگی برگرداندن مناطق رو به مجموعه ی نابودی و توقف افت در ابعاد مختلف کالبدی، اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و خارج کردن بافت از چرخه باشد. در همین راستا در این گفتار از روش توصیفی- تحلیلی جهت انجام تحقیق استفاده شده و به تنزل است، مناسب می های تاریخی و اهداف بازآفرینی پایدار شهری پرداخته شده و در نهایت راهبردهایی جهت بازآفرینی نقش و اهمیت مجموعه های تاریخی ارایه شده است.پایدار و بهبود وضعیت کالبدی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی مجموعههای تاریخی، پایداری

کلیدواژه ها:

بازآفرینی پایدار شهری ، مجموعه