ارزیابی راهکارهای مهندسی جلوگیری از انتشار آلایندههای حاوی فلز سنگین به محیط زیست

پیشرفت روز افزون صنعت و گسترش معادن از عوامل موثر بر تولید و انتشار مواد آلاینده حاوی فلزات سنگین میباشد. حضور این مواد علاوه برمشکلات ژئوتکنیکی و تغییر رفتار خاک، میتواند از طریق نفوذ به چرخه آبهای زیرزمینی سبب گسترش آلودگی و در نتیجه به خطر انداختن سلامت انسان شود. بر این اساس، معمولاً تدابیر مهندسی خاصی برای جلوگیری و یا کاهش غلظت مواد انتقال یافته به طبیعت، صورت میپذیرد. در این تحقیق ضمن ارزیابی و معرفی روشهای جلوگیری از انتشار مواد آلاینده، نکات حائز اهمیت در خصوص انتخاب هر روش ارائه شده است به این منظور روشهای الکتروکینتیک، بیولوژیک و تثبیت و جامد سازیS/S) با یکدیگر مقایسه و نقاط ضعف و قوت آنها تحلیل شد. نتایج بدست آمده نشان دهنده آنست که یکی از بهترین روشهای کنترل آلودگیهای حاوی فلزات سنگین، روش تثبیت و جامدسازی با استفاده از موادمضاعف میباشد. در این روش ضمن غیر فعال کردن مواد آلاینده، خصوصیات رفتاری خاک آلوده نیز بهبود داده میشود. کارآیی زیاد، دسترسی آسان و ارزان بودن مصالح، از جمله مزایای روش تثبیت و جامدسازی است. مواد مضاعف بهکار رفته در این روش دارای تنوع فراوانی هستند که با ارزیابی انجام شده، مشخص شد سیمان پرکاربردترین و مناسبترین ماده مضاعف مورد استفاده است. نتایج این پژوهش بستر ارزشمندی برای انجام مدیریت بهینه پسمانداری فراهم مینماید

کلیدواژه ها:

خاک آلوده ، فلزات سنگین ، تثبیت و جامدسازی ، مدیریت پسمانداری ، کاهش انتشار آلودگی