بررسی میزان تاثیرات توسعه پایداردر شهرهای آینده

نابسامانی فضاهای شهری ریشه در عدم پاسخگویی مناسب به توقعاتی دارد که در طول تاریخ نسبت به شهرها ایجاد شده است.معماری و شهرسازی هرملتی بازتاب شرایط ذهنی ان جامعه میباشد 1.معماری مدرن در طراحی تک بناها امکانات فراوانی برای ساکنان ساختمانها فراهم نمود اما وقتی که با رشدجمعیت و موج شهرنشینی مواجه گردید از قرارگیری کنار هم این ساختمانها و مکعبها لطمه اصلی به شهر وارد گردید. تمدن مدرن، رفاه محور بوده وطبیعت در آن جایگاه و ارزشی ندارد، به گونه ای که انسان نسبت به طبیعت نگاه برده وارانه و بهره بردارانه دارد.طراحی دقیق و سختگیرانه قاعده کلی جنبش مدرنیسم باعث شده است که خیابانها و فضاههای عمومی جذابیت خود را بعنوان مکانهای تجمع از دست بدهند.رشد بی رویه شهر و انتخاب کاربریهای داخل آن بدون در نظرگرفتن توان محیط زیست باعث کاهش کیفیت زندگی و ایجاد وضعیتی نامتوازن میشود و شهری ناسالم و ساکنینخسته و منفعل را به ارمغان می آوردوآلودگی هوا . کمبود فضای سبز، شهر را غیر قابل سکونت مینماید. در سال های اخیر وپس از فرو کش کردن تبسبک هایی که در دهه های اخیر و در دوران بعد از مدرنیسم رواج یافته بودند ، توجه به معماری انسان گرا به عنوان تولیدی که باید پاسخگوی نیازهای انسان در ابعاد مختلف باشد ، منجر به شکل گیری رویکردهایی شد که باعنوان پایداری در معماری مطرح شده است که به هیچ واسطه ای همان مسیری است که معماری بایستی در آینده نزدیک با آن دسترسی پیدا کند.این نوع معماری تداعی کننده احساس انسانها نسبت به طبیعت میباشد. امروزه، فرهیختگی جوامع، دیگر بر مبنای معیارهای گذشته ارزیابی نمی شود. میزان پایبندی جوامع به مسایل زیست محیطی و حفاظت از آن و بویژه در سالهایاخیر، رعایت اصول توسعه پایدار و حفظ تنوع زیستی یعنی حفظ طبیعت و گسترش فرهنگ آن، معیارهای اساسی برای ارزیابی رشد جوامع به شمار میآیند.در این مقاله بر آنیم تا ضمن تعریف مختصر از توسعه پایدار و معرفی مضامین آن در بافتهای سنتی ایران به تشریح آینده شهرها با بهره گیری از توسعه پایدار بپردازیم.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، محیط زیست ، پایداری ، توسعه پایدار ، بافت سنتی