کنترل نشست سطحی ناشی از تونلسازی در مناطق شهری با استفاده از بهبود مشخصات زمین

توسعه و گسترش شهر ها از یک سو و نیاز به سیستم های حمل و نقل ، جمع آوری فاضلاب و ... از سوی دیگر باعث استفاده هرچه بیشتر ازفضاهای زیرزمینی و تونلها در مناطق شهری شده است.با توجه به اینکه این تونلها و فضاهای زیرزمینی معمولا در عمق کم و در خاکهای نسبتا نرم نظیر نهشته های آبرفتی، رسها و خاکهای هوازده احداث می شود. حفاری و اجرای تونل اثرات غیر قابل اجتنابی روی تنشهای موجود در زمین وشرایط هیدروژئولوژیک دارد، لذا همواره نشست هایی در سطح زمین پدیدار می شود که در صورت قابل توجه بودن اغلب به سازه ها و شریان های حیاتی موجود آسیب می رسانند. امروزه برای کنترل نشست های سطحی ناشی از تونلسازی روش های مختلفی وجود دارد که میتوان از: 1. بهبود شرایط کلی پروژه، 2. بهبود مشخصات زمین، 3. بهسازی سازهای ساختمان های موجود، 4. بهسازی ها و بهبود های قابل انجام با روشهای سنتی وحفاری بخشی فضاهای زیرزمینی،و 5. بهبودهای قابل انجام با تونلسازی سپری، نام برد. در نوشتار حاضر انواع روشهای مورد دوم، یعنی بهبود مشخصات (هیدرولیکی و مکانیکی) زمین که عمدتا انواع روشهای تزریق( نفوذی، تراکمی، متکافی، جت) و زهکشی و انجماد می باشند، تشریح شده است.

کلیدواژه ها:

نشست سطح زمین ، تونلسازی ، کنترل نشست ، بهسازی مشخصات زمین ، تزریق