بهینهسازی مطالعات ژئوتکنیک با استفاده از نظریه مجموعه مبنا

مطالعات ژئوتکنیک به منظور تعیین محل پروژه و ارزیابی شرایط زمینشناسی، لرزهخیزی و بررسی ویژگیهای خاک محل پروژه صورت میگیرد.تحقیقات ژئوتکنیک نامناسب و ناکافی، تفسیر غیر صحیح نتایج و یا عدم ارائه نتایج به صورت واضح و قابل فهم میتواند منجر به طراحی نامناسب، تاخیر در مراحل ساخت، هزینههای سنگین بازسازی، استفاده از مصالح قرضه نامناسب، تاثیرات مخرب زیست محیطی در منطقه و کارهای ترمیمی پس از اجرا و حتی تخریب سازه گردد و پیامدهای قانونی به دنبال داشته باشد. مسائل و پدیدههای متعددی در مهندسی ژئوتکنیک وجود دارند که درک و توجیه و حل آنها مستلزم دسترسی به اطلاعات تئوری وتجربی مقدماتی و در عین حال دقیق و مطمئن میباشد.از آنجا که محیطهای خاکی و سنگی در هر نقطه و در هر موردی ویژگی خاص خود را دارند غالبا اطلاعات به دست آمده با استفاده از تستهای آزمایشگاهی و یا تحقیقات صحرایی با عدم قطعیت همراه است. در بسیاری از موارد عدم قطعیتها ناشی از ضعف و ناقص بودن دانش بشر و یا خطاهای آزمایش ناشی از محدود بودن دقت ابزارهای آزمایش و یا در نظر نگرفتن عوامل متعددی از قبیل دما، شرایط جوی و بسیاری موارد دیگر میباشد. در این مقاله روند جدیدی جهت بهینهسازی مطالعات ژئوتکنیک با ملاحظه عدم قطعیتها در پروژههای مهندسی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

طبقه بندی اطلاعات ، مجموعه مبنا ، مطالعات ژئوتکنیک ، الگوریتم تصمیمگیری