عیب یابی سازه ها با استفاده از تکرار روش پایدارسازی تیخونوف

با توجه به اینکه وجود عیب و خرابی جزئی در سازه منشأ وقوع خرابی کلی و تهدیدی در رفتار سازه ها محسوب می شود، عیب یابی سازهها یکی ازضروری ترین زمینههای تحقیقاتی بنظر می رسد. عیب یابی سازه ها با دو روش محلی و کلی صورت می گیرد. با توجه به افزایش ابعاد سازه ها و مشکلات موجود، استفاده از روش های کلی که مبتنی بر رفتار سازه می باشند، مرسوم شده اند. وجود خرابی در سازه موجب تغییر در مشخصات فیزیکی سازه و به طبع آن، تغییر در پاسخ های ناشی از تحریک سازه می گردد. با مقایسه این پاسخ ها با پاسخ های سازه سالم و آنالیز آن ها، می توان محل خرابی و میزان خرابی در اعضای سازه را بدست آورد. پاسخ های شتاب سازه براحتی توسط شتاب سنج ها قابل ثبت می باشند، از این رو بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. در عین حال شتاب سنج ها و وسایل انجام آزمایش دارای خطا در اندازه گیری می باشند. وجود این خطاها در حل مسئلهمشکل ایجاد می کند. یکی از راه حل های کم کردن اثر این خطاها استفاده از روش های ریاضی پایدارسازی در حل معکوس می باشد. روش هایمتعددی برای پایدارسازی حل معکوس بیان شده است. یکی از بهترین این روش ها، پایدارسازی تیخونوف می باشد که در این مقاله مدنظر قرار گرفته است. ضمناً برای عیب یابی سازه از آنالیز حساسیت استفاده شده است. خرابی بصورت کاهش مدول الاستیسیته اعضای سازه در نظر گرفته شده است. ایده اصلی در این مقاله حل مکرر مسئله با خطاهای تصادفی و تصمیم گیری براساس مجموع آن ها می باشد. این ایده علاوه بر اینکه نتایج خوبی در بر دارد، عدم شناخت خطا در اندازه گیری را توسط استفاده مکرر از چندین خطا در نظر می گیرد. در آزمایشگاه این ایده با جابجایی حسگرها و تکرار اندازه گیری عملی می شود. برای بررسی صحت ادعاهای مطرح شده، خرپای دوبعدی سی و یک عضوی از مراجع انتخاب شده و خطای تصادفی در سطوح متفاوت در پاسخ های آن اعمال شده است. سازه در نظرگرفته شده تحت بار دینامیکی و حسگرگذاری مشابه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند که ایده مطرح شده محل و شدت خرابی را بویژه در سطوح خطای بالا بخوبی نشان می دهد

کلیدواژه ها:

عیب یابی سازه ها ، پایدارسازی تیخونوف ، آنالیز حساسیت ، حل معکوس ، خطا