پیش بینی اضطراب اجتماعی و شادکامی بر اساس الگوی ارتباطی خانواده در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر شیراز

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب اجتماعی و شادکامی بر اساس الگوی ارتباطی خانواده در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر شیراز بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، ابتدا از بین نواحی چهارگانه شهر شیراز، یک ناحیه انتخاب و سپس از بین تمامی مدارس دوره دوم متوسطه این ناحیه، 8 مدرسه (4 پسرانه و 4 دخترانه) به صورت تصادفی انتخاب و سپس در هر مدرسه به صورت تصادفی یک کلاس انتخاب و تمام دانش آموزان آن کلاس ها به عنوان نمونه آماری در پژوهش حاضر شرکت داده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های الگوهای ارتباطی خانواده کویرنر و فیتزپاتریک 2002 اضطراب اجتماعی لاجرکا 1999 و شادکامی آرگیل و همکاران 1989 استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، الگوی ارتباطی گفت و شنود به طور منفی اضطراب امتحان را پیش بینی میکند، همچنین بافته های تحلیل رگرسیون نشان داد، الگوی ارتباطی گفت و شنود به صورت مثبت و الگوی ارتباطی همنوایی به صورت منفی شادکامی دانش آموزان را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، اضطراب اجتماعی ، شادکامی