جایگاه شادی و سرور از منظر نهج البلاغه

اگر در کتاب ارزشمند نهج البلاغه، این منبع اصیل شیعه درباره شادی و شادمانی، هر چند گذرا جستجو کنیم، به دلیل قرابت آن به منبع علوم شیعی و اسلام شناس بزرگ امیرالمومنین علی علیه السلام، میتوانیم نزدیکترین، روشن ترین ودقیقترین تعالیم اسلامی را درباره این موضوع بسیار مهم استخراج و استنباط کنیم و از آن بهره مند شویم. امیرالمومنین علی علیه السلام در این باره میفرمایند: اما بعد، گاه باشد که مرد از به دست آوردن چیزهایی شاد میشود که از دستش نمی رفته و در عین حال، غم از دست دادن چیزهایی را میخورد که دست یافتن به آنها محال بوده است؛ چنان باید که شادی و سرور تنها به سبب بهره هایی باشد که از آخرت خویش به دست آوردهای و دریغت بر ارزش های اخروی باشد که از دست میدهی، اما از بهره هایی که از دنیای خویش به چنگ می آوری، شاد مباش و از ارزش های دنیوی و مادی که از دست میدهی، اندوهگین مشو و همت خویش را صرف دنیای پس از مرگ کن. پس چنین مباد در نگاه تو، دست یافتن به لذتی یا فرو نشانیدن آتش خشمی، برترین دستاورد باشد که در نگاه چون تویی برترین ارزش ها میباید میراندن باطلی یا زنده کردن حقی باشد و نیز بایسته است که برای آنچه پیش میفرستی، شادمان شوی و بر آنچه بر جای مینهی، افسوس بخوری و فراسوی زندگی این جهان را همت گماری روش: مقاله ی مورد نظر کتابخانه ای و در محدوده ی فرمایشان امیرالمومنین علی علیها لسلام و کتاب ارزشمند نهج البلاغه میباشد. سوال مقاله ی حاضر مبنی بر جایگاه شادی و سرور از منظر نهج البلاغه است که در این زمینه احادیث و روایات مربوط به جایگاه شادی و سرور را از دیدگاه نهج البلاغه مورد بررسی و کنکاش قرار دادیم

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، روان شناسی اسلامی ، جایگاه شادی و سرور ، کارآمدی شادی