مقایسه ی احساس گرفتاری و فقدان لذتجویی در مادران با و بدون دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری

هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی احساس گرفتاری و فقدان لذتجویی در مادران با و بدون دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری بوده است. طرح پژوهش، توصیفی از نوع مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی مادران دانش آموزان دختر و پسر مبتلا و غیر مبتلا به ناتوانی یادگیری می باشد. گروه مورد مطالعه 40 نفر از مادران دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری و گروه قابل مقایسه نیز 40 نفر از مادران دانش آموزان غیر مبتلا تشکیل می دادند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود. برای تحلیل داده های این پژوهش از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس احساس گرفتاری آلان و گیلبرت( 1998) و فقدان لذتجویی اسنیش و هامیلتون ( 1995) استفاده گردید. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه مادران در احساس گرفتاری و فقدان لذتجویی وجود دارد به طوری که مادران با دانش آموز مبتلا به ناتوانی یادگیری در خرده مقیاسه ای احساس گرفتاری وفقدان لذتجویی نمره کمتری داشته اند (p<0/001). بر این اساس می توان نتیجه گرفت وقوع مشکلات یادگیری در فرزندان خانواده می تواند در درک و تفسیر موقعیت های استرس زا اعضای والدین تاثیرگذار بوده و از این رو تدوین الگوهای آموزشی و افزایش حمایت های اجتماعی برای والدین دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

احساس گرفتاری ، فقدان لذتجویی ، والدین ، ناتوانی یادگیری