بررسی رابطه بین تاب آوری، حمایت اجتماعی با احساس تنهایی در بین زنان سرپرست خانوار (تحت پوشش سازمان بهزیستی)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین تاب آوری و حمایت اجتماعی با احساس تنهایی در بین زنان سرپرست خانوار تحت پوشش و مستمری بگیر اداره بهزیستی شهرستان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش و مستمری بگیر اداره بهزیستی شهرستان ساری، به تعداد 2518 نفر (طبق آمار این اداره در ابتدای سال 1398) تشکیل دادند. با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان تعداد 385 زن سرپرست خانوار به عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (دارای 25 سوال )، مقیاس حمایت اجتماعی واکس و همکاران (دارای 23 گویه) که دارای سه حیطه یا مولفه خانواده، دوستان و سایرین می باشد پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیلوا و کورتنا (شامل 20 سوال) بوده است. نتایج تحلیل استنباطی داده ها، با استفاده از روش همبستگی پیرسیون و روش تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که بین مولفه های متغیر حمایت اجتماعی و نمره کل تاب آوری با منغیر احساس تنها رابطه منفی معنادار وجود دارد (P≤01/0). همچنین 39% از واریانس احساس تنهایی توسط حمایت اجتماعی و تاب آوری پیش بینی می شود که سهم حمایت اجتماعی بیشتر ار تاب آوری می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، حمایت اجتماعی ، احساس تنهایی و زنان سرپرست خانوار