بررسی رابطه خودکارآمدی و خود متمایزسازی با حل مساله در زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران

در این پژوهش رابطه خودکارآمدی و خود متمایزسازی با حل مساله در زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری آن شامل کلیه زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران در سال 94-1393 بودند. حجم نمونه شامل 210 نفر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای مورد مطالعه از سه پرسشنامه خود کارآمدی شرر و خود متمایزسازی اسکورون با حل مساله هپنر و پترسن استفاده شده است. اطلاعات به دست آمده به وسیله روش های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج ضریب همبستگی پیرسیون نشان می دهد که مقدار R در سطح (α=0/05) معنادار است و این بدین معناست که بین خودکار آمدی و حل مساله رابطه وجود دارد و (α=0/05) بین خود متمایزسازی و حل مساله در زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران رابطه معنادار وجود دارد و همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که با 95 % اطمینان خودکارامدی و خودمتمایزسازی حل مساله در زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران را پیش بینی می کنند.