بررسی رابطه بین انگیزه پیشرفت و خودپنداره با عملکرد تحصیلی

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین انگیزه پیشرفت و خودپنداره با عملکرد تحصیلی می باشد؛ روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش اموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 1397 - 1396 و روش نمونه گیری تصادفی ساده و حجم نمونه 150 نفر می باشد. روش های جمع آوری اطلاعات؛ روش کتابخانه ای برای بررسی و مطالعه متون (کتب، مقالات و پایان نامه ها، مقالات و پایگاه های اطلاعاتی و. .. ) در رابطه با موضوع تحقیق و روش میدانی: که در آن محقق با استفاده از پرسشنامه و توزیع آن در بین نمونه آماری، داده های مورد نیاز برای انجام تحقیق جمع آوری شد.. ابزار گردآوری داده ها؛ شامل پرسشنامه خودپنداره راجرز، پرسشنامه انگیزه پیشرفت (T.M.A) هرمنس و برای سنجش سطح عملکرد تحصیلی دانش آموزان از میانگین نمرات درسی آنها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین انگیزه پیشرفت با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه 4 شهر تهران رابطه وجود دارد. بین خودپنداره با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه 4 شهر تهران رابطه منفی وجود دارد و متغیر خودپنداره به مراتب سهم زیادی درپیشگویی متغیر وابسته(عملکرد تحصیلی) دارد و یک واحد تغییر در انحراف معیار آن باعث میشود تا انحراف معیار متغیر وابسته(عملکرد تحصیلی) به اندازه 215.-تغییر کند. همچنین نتایج نشان می دهد که مجموع متغیر های پیش بین(انگیزه پیشرفت و خودپنداره) 9.6 درصددرصد تغییرات و واریانس احتمالی تعیین کننده در متغیر ملاک(عملکرد تحصیلی )، را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

انگیزه پیشرفت ، خودپنداره ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان