نقش نیازهای اساسی روان شناختی در پیش بینی درگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

مقدمه: امروزه یکی از متغیرهای مدرسه که مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته، درگیری تحصیلی است که از پسایندهای آن عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. در نتیجه، در پژوهش حاضر با استفاده از نظریه خودتعیین گری سعی شده است تا رابطه نیازهای اساسی روانشناختی، درگیری تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان تبیین گردد روش: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی همبستگی بود. 900 نفر از دانش آموزان دبیرستانی دور اول شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند که به روش نمونه گیری چند مرحلهای تصادفی انتخاب شدند. گردآوری داده ها با ابزارهای خودمختاری، احساس تعلق، خودکارآمدی و درگیری تحصیلی انجام شد. داده ها با روش مدل معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: مدل درگیری - عملکرد در جامعه پژوهش برازنده بود(RMSEA=0/058، X2/df=2/36). درگیری تحصیلی اثر مستقیم معناداری بر عملکرد تحصیلی دارد. همچنین، خودمختاری، احساس تعلق و خودکارآمدی اثر مستقیم معناداری بر درگیری تحصیلی دارند. اثر غیرمستقیم خودمختاری، احساس تعلق و خودکارآمدی بر عملکرد تحصیلی نیز مثبت و معنادار بود. نتیجه گیری: توان نظریه خودتعیین گری در شناخت نیازهای اساسی روان شناختی و تبیین درگیری تحصیلی و عملکرد تحصیلی تایید شد. نیازهای اساسی روانشناختی عامل مهمی در تبیین درگیری تحصیلی و عملکرد دانشآموزان محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

نیازهای اساسی روانشناختی ، درگیری تحصیلی ، عملکرد تحصیلی.