بررسی آسیب های روانی در گلستان و بوستان سعدی

طرح مباحث میان رشته ای و نوشتن مقالات علمی پیرامون آنها، از علایق پژوهشگران در سال های اخیر بوده است. یکی از این مباحث، انعکاس علم روان شناسی در آثار ادبی و انطباق آن با تیوری های نوین روان شناسی می باشد. در این مقاله با توجه به گلستان و بوستان سعدی، آسیب های روانی بررسی و با علم امروزی روان شناسی تطبیق داده شد. هدف این بود که با مراجعه به متون ادبی ، برخی از مشکلات روانی (شناختی ، رفتاری ، اجتماعی) که در جامعه رواج داشته و یا دارد، بررسی گردد. به همین دلیل، این دو اثر مطالعه گردید و اصطلاح هایی همچون حسادت، ظلم، خودبینی، غرور و تکبر و ... که در این کتاب ها بیان شده و مورد نکوهش قرار گرفته است ، به عنوان آسیب های روانی در نظر گرفته و بررسی شد. سعدی در گلستان و بوستان، از قالب حکایت برای بیان بهترین روش های زندگی بهره می گیرد و با استفاده از آن سعی دارد برای بهبود روابط و رفتارهای انسانی، راهکارهایی را ارایه کند. روش هایی که امروزه با گذشت قریب به هشتصد سال از تالیف این آثار، با اصطلاح آسیب های روانی شناخته شده است؛ روش هایی شامل مهارت های کنارآمدن با پیچیدگی های اجتماعی و تصمیم گیری های شخصی که به نتیجه مثبت می انجامد و وضعیت مطلوب را به وجود می آورد. این پژوهش بیان می کند که سعدی از این مهارت ها آگاهی داشته و آنها را با تصویرپردازی عاطفی به مخاطب خود ارایه کرده که امروزه با نظریه ها و مهارت های ارایه شده از جانب روان شناسان عصر حاضر مطابقت دارد. نویسندگان این مقاله بر آنند تا نظرات سعدی را در حکایت های گلستان و بوستان با نظریه های روان شناسی جدید مقایسه کنند و دریابند که این سخنان تا چه اندازه در مورد انسان و رفتارهای او از منظر روان شناسی قابل تطبیق می باشند.

کلیدواژه ها:

گلستان ، بوستان ، سعدی ، آسیب های روانی ، روان شناسی